KÖR MÜ TARLANI BEKLE

            Bahtýþen Ali Çýtak Ali’nin en büyük oðluydu. Bahtýþen Ali hanýmýna “ileride ben senden erken ölürsem evde Ali ismi eksik olmasýn, ilk çocuðumuz oðlan olursa ona kendi adýmý vereceðim” demiþti. Bir kaç yýl sonra doðan çocuða dediðini yapýp Çýtak Ali adýný koydu. 

            Çýtak Ali fakir bir ailenin ilk oðluydu ama arkasýndan doðan kardeþleri de erkek olunca anasýnýn bir yerde yardýmcýsý rolünü ister istemez üstlenmiþti. 

            Sabah erkenden anasý onu yataktan kaldýrýr, gözleri uyku mahmurluðundan açýlmayan Ali’nin eline iki testiyi verip yukarý pýnara suya gönderir, sudan gelince de “kardeþlerine iyi mukaat ol” diyerek kendisi de ahýra samanlýða koþuþtururdu.

            Yýllarý böylece geçtiðinde zamanla Ali’de diðer akranlarý gibi palazlanmýþ, okuldan kalan boþ zamanlarýnda da babasýna çift de, çubukta yardým eder olmuþtu.

            Fakirlikleri bütün komþularýnda ve köylülerinde ayný olmasýndan dolayý Ali’ye bir eziklik ve aþaðýlýk duygusu vermiyordu. Herkes gibi onlarda ailecek bulurlarsa tarhana çorbasýna, bulgur pilavýna talim ediyorlardý.

           Köyde kimsenin kimseden üstün bir yaný yoktu, herkes yoksul periþandý ama bu onlara asla dert deðildi.

            Çýtak Ali yaþý ilerledikçe çocukluktan ergenlik çaðýna girmiþ, aþþýk oynama, düðünlerde turaya çýkma, kelle atma, kýzlara ayna tutma gibi boþ iþlerle günlerini gün ederken zaman gelince her genç gibi onu da Dutlu Çeþmenin tepeden askere tertipleriyle uðurladýlar.

           Askerden döndüðü yýllarda Almanya’ya iþçi akýmý baþlamýþ, elinde avucunda neyi var neyi yok herkes bu uðurda yollara dökülmüþtü.

           Ali’yi babasý askerden geldikten birkaç ay sonra niþanlamýþ "hanýmýma ev iþlerinde yardým eder" diye arayý fazla uzatmadan da düðünü yapmýþtý. Bu sebeple de artýk yaþlanan ve iþlere yetiþemeyen hanýmýný bir nebze olsun rahatlatmýþtý.

           Ana, baba, kardeþleri derken iki de çocuðu olunca Çýtak Ali’nin dar gelen baba evine baþý sýðmaz olmuþ, sabahlara kadar hanýmýyla baþlarýný saða sola çevirmekten saçlarý dökülmüþtü.

            Bu böyle olmayacaktý. Babasýyla uzun uzun konuþtuktan sonra o da herkes gibi Almanya’ya gitmeye karar verdi. Eldekiydi, ödünçüydü, derken yeterli parayý temin ettikten sonra iki çocuðu ve gözü yaþlý hanýmýný baba evine koyup Almanya’ya turist olarak gitti.

           Tutumlu bir yapýya sahip olan Çýtak Ali yýllarca çoluk çocuk hasretiyle yanýp tutuþarak gurbet elde çalýþtý, çabaladý onlarýn istikbalini temin ettiði kanýsýna varýnca da kesin dönüþ yapýp köyüne yerleþti.

           Daha o Almanya’da iken baba ve anasý ölmüþ kardeþleri de okuyup devletin iþine girmiþler “kendimize ev alacaðýz tarlamýzý da sen al” diye aðabeylerine elden beþ aþaðý satýp köyden alakayý kesmiþlerdi.

           Çýtak Ali Almanya’dan geldikten sonra köyüne güzel mi güzel bir ev kondurdu. Herkes þehre göçerken o yýllarca “köyüme hasret kaldým, yetti gayri, ölürsem de kalýrsam da köyüm” diyerek gücünün yettiði kadar tarla satýn alýp büyük çiftçi olmaya karar verdi.

           Aradan zaman geçtikçe traktörü ve gerekli bütün zirai aletleri kendisini sýkýntýya sokmadan gücünün yettiðince tek tek kapýya çekerek yýllarca hayalini kurduðu çiftçiliði gerçekleþtirirken bir yandan da fakirlikten çektiði sýkýntýlarýn öfkesini ve intikamýný alýr gibiydi.

           O gün sabahtan öðleye kadar oðlu ve çiftçisinin yardýmýyla bir yandan biçerdövere ekin biçtirdi, bir yandan da traktörünün arkasýna taktýðý çifte römorkla evindeki ambara çýkan mahsulü taþýmýþtý.

            Ýþine dört elle sarýlmýþ çok ta yorulmuþtu. Öðle vakti oðlunu biçerdöver sýrasý beklemesi için tarlada býrakýrken kendisi de çiftçisiyle beraber traktörün römorklarýna yüklediði buðdayla köye döndü. 

            Hanýmý onlarýn geleceðini bildiði için öðle yemeðini hazýrlamýþtý bile. Buðdayý ambara döktükten sonra kýzýnýn getirdiði testideki buz gibi su ile kafasýný, elini, yüzünü iyice bir yýkayýp sofraya oturduðunda kendince dünyanýn en mutlu çiftçisiydi. 

           Lokmalarý art arda atýþtýrýp bir yandan da hanýmýyla dertleþirken “gýzým çayýn suyunu ocaða goy da bari þu hararetimi  bari alayým" diye tembih de bulunuyordu.

            “Haným; bu yýl Allah’a þükür mahsul iyi çýktý, hayýrlýsýynan þu gara gözlü Murat'ýmý da bir everdi mi daðme keyfimize, onlarýn göçünü de þaardeki eve atarsak gerisi Allah kerim”.

             Evleri köyün yüksekçe bir yerindeydi. Köy ve tarlalar ayaklarýnýn altýnda adeta serili bir halý gibi duruyordu. Arada sýrada hanýmýna “tarlalara iyi bak, benim gözüm pek iyi seçmiyor, biçerdöverler bizim tarlaya yaklaþmýþ mý” diye tembihlemeyi ihmal etmiyordu.

             Boþalan bardaða çay doldurmakla meþgul olan hanýmý Gülfidan ara sýra o keskin gözleriyle etrafý dikkatlice kolaçan etmeyi de ihmal etmiyordu ki birden “aman Ali senin az önce biçtirdiðin tarlada bir traktör durup durup yürüyor ellam, yoosam bana mý öyle geldi, bir de sen bak hele…..”

             Çýtak Ali’nin gözleri artýk eskisi gibi pek iyi görmüyordu. “Aman Minire gýzýým benim Almanya’dan getirdiðim þu dürbünü sandýktan bir getirele, bu anan neler diyor bakalým baalým.……”

             Dürbün her þeyi ayan beyan gösterdiði için Çýtak Ali’nin çayý, bardaðý bir tarafa býraktýðý gibi koþup traktöre binmesiyle marþa basmasý bir oldu.

             Köylük yerde tarlalar iki kýsma ayrýlýr, o yýl için bir tarafa ekin ekilirken diðer taraf dinlenmeye (nadasa) býrakýlýrdý.

             Düþes Ahmet fakir mi fakir bir ailenin tek oðluydu. O da herkes gibi Almanya’ya iþçi olarak yazýlmýþ, gözleri bozuk, kulaklarý da az duyduðu için muayenelerde çürük çýkmýþtý. Kaç sefer Almanya'ya turist olarak kaçak yollardan girmeye teþebbüs ettiyse de þans buya hep yakalanmýþ, çoðunda hapis yatmýþ, “bu kadar da olmaz yeter artýk” deyip kaderine razý olmuþ zamanla bu sevdasýndan vazgeçmiþti.

            Kapýsýnda bir iki inek, iki üç gürrük keçi, bolca da eþek bulunur, onlarý sabah köyün çeþmesine sulamaya götürürken köylüler “ula Düþes, zengin bir ahýrýnda eþeði barýndýramazken maþallah sende sürüsüynen” diye kendisiyle alay ederlerdi.

           Ahmet'in babadan kalma biraz tarlasý var olmasýna vardý bu yýl onlarýn çoðu nadasa býrakýlan yerdeydi. Az tarladan az sap çýkacaðýndan haliyle ondan çýkacak samanda kýþýn hayvanlarý aç býrakacaktý. Çýkacak buðdayý seneye tarlaya tohum atmaya, belki un, bulgur yapmaya yetmeyecekti ama bu ona hiç sorun deðildi. Köylüden veya akrabalarýndan buðdayý temin edebilirdi, fakat hayvancýlýkla geçinen köylü sapý, samaný kendisine yetmiyor ki ona ödünç versin….

            Düþes Ahmet bunlarý düþünmekten sabahlara kadar uykusuz kalýyor,“nasýl bir ‘düþese’ düþerim” diye hayaller kuruyordu.

            Yine uykusuz geçen bir gecenin sabahýnda kapýsýna bir traktör ve onun römorkunda onca insanýn sesleri tavuk, horoz seslerine karýþan bir gürültüyle yataðýndan doðruldu. Gelenler yakýn köyden akrabalarýydý. Hoþ beþ, hal hatýr, çay kahve derken laf lafý açýyor, kulaðýna gelen konuþmalara he, hü dese de hiç birisi Ahmet’in kafasýna girmiyordu.

             Dýþarý öðleye yaklaþýyordu, gelen akrabalardan erkek olan iki üç misafirine “hadi traktörü çalýþtýr da köyün þöyle bir altýný üstüne getirip gezelim” derken aniden beyninde bir þimþek çaktý. Hemen koþarak ahýrdan bulduðu bir iki dirgen ve anadut getirip “yahu hýsýmlar; þimdi aklýma geldi, bizim tarlayý dün iþlettim, gidelim de hazýr þu traktör buradayken sapý tarladan toplayýp getirelim, Allah itmesin sonra çalarlar da hayvanlar aç kalýr!...

             Onlar tarlaya giderken Çýtak Ali’de ekini biçtirmiþ mahsulünü yüklediði traktörü ile köye dönüyordu. Karþýdan gelen traktörün yanýna yaklaþtýðýnda dikkatlice bakýnca onun römorkunda oturan Düþes Ahmet'i seçebildi. Biri birlerine baþlarýndaki kasketlerini ellerine alarak selam verip herkes kendi yoluna devam ederken Düþes Ahmet kendi kendine “ula Düþes, yine dört ayaðýnýn üstüne düþtün, hadi hayýrlýsý” diye iç geçiriyordu.

            Biraz yolculuktan sonra “hýsým traktörü durdur, aha þu tarla benim, hadi size zahmet acele edip sapý yükleyelim de öðle yemeðine yetiþelim” derken etrafý da kolaçan etmeyi ihmal etmiyordu.

            Ýþe öyle dalmýþlardý ki top atýlsa duyacak halleri yoktu. Acele çalýþtýklarý için terden adeta giyeceklerinin suyu çýkmýþ, acýþan gözleri göremediði için bazen dirgen ve anadutlarý boþa salladýklarý oluyordu.

           Aceleyle çýktýklarýndan yanlarýnda su testisi getirmediklerinden dolayý susuzluktan aðýzlarý, dilleri kurumuþ, bedenleri adeta domuzlar gibi kokuyordu…..

            “Selamün aleyküm, kolay gelsin aðalar, yorulduysanýz bende yardým ideyim mi?.....

            Düþes Ahmet iþine öylesine dalmýþtý ki gelen traktörün sesini dahi duymamýþtý. Selam veren sesi tanýdýðýnda adeta nutku durdu, eli ayaðý bir birine dolaþtý, dili lal olup gözleri pel pel bakmaya baþladý. Baþý dönüyor, kafasý zonkluyor, geriye dönüp verilen selamý almaya cesaret edemiyordu. Ne halt edecek, bu iþin içinden nasýl sýyrýlacaktý. Uyduracaðý yalanlar acaba karþýsýndakini ikna edebilecekmiydi. Þaþkýnlýðý diz boyu idi, hayat da hiç böylesi baþýna gelmemiþti. Misafirleri de Ahmet’in bu þaþkýnlýðýna þaþýrmýþ olsalar durumdan bir þey anlamadýklarýndan iþlerine devam ediyorlardý.

            “Sana diyorum Ahmet Çavuþ, saðýr mýsýn? Niye bu yana dönmüyorsun? Utanýp arlandýn mý  yoosam…..”

            O an taþtan ses çýkardý ama Ahmet'te týk yoktu. Aradan geçen bir iki dakikalýk sürede nihayet Düþes Ahmet kendini biraz  toparlamýþ,  sanki hiçbir þey olmamýþ gibi “Ooo Ali Çavuþ sen miydin? Hele hoþ geldin, iþ telaþesinden sesini duyamadým. Hayýrdýr? Niye öyle kýzgýn gibisin, bi gusurum mu var....."

            Çýtak Ali delirmiþ, deli danalar gibi kükrüyor, aðzýndan gelenleri bir bir sayarken karþýsýndakine vurmamak için kendisini zor tutuyordu. Olanlarý uzaktan gören oðlu Murat da birkaç köylüyle yanlarýna gelmiþ olanlarý anlamaya çalýþýyordu.

             Düþes Ahmet baltayý taþa vurmuþ, akrabalarýnýn yanýnda on paralýk olmuþ, dönüþü olmayan bir hata yapmýþtý. Ýþi piþkinliðe vurup suçluluðun verdiði cesaretle “KÖR MÜ SENDE TARLANI BEKLE HEMÞERÝM” diye çýkýþýrken utancýndan yere bakýyordu.   

ERDOÐAN ÇALIÞKAN 12 10 2014 KIRÞEHÝR GERÇEK YAÞANMIÞLKLARDAN