gündüz gözüyle gördüklerim
uykusuzluk olarak dönüyor bana
tam akşamın başlama saatinde
tesir ediyor yavaş yavaş tüm benliğime
bastırınca gecenin hüznü üstüme
uyku girmez oluyor gözlerime
açıyorum camın önündeki perdeyi
pencereden izliyorum yaşadığım şehri
sessiz sedasız boş kalan sokakları
bir tek rüzgarın var sesi
uykuya dalmış kedileri köpekleri
yine yok, ay ile yıldızlar gökteki
güz mevsiminin havası var haziranda
yüzüme çarpıyor
yalnızlığın el ile tutulmayan
esen o soğuk rüzgarı
volta atıyorum evin dört köşesine
sonra yorulup veriyorum mola
oturarak cam kenarına koyduğum koltuğa
bir kısır döngü zaman sayıyor yerinde
arada bakıyorum duvardaki saate
akrep dönmeyi unutmuş gibi sanki
çöker kasveti zamanın kara bulut misali
aklım firarda dolaşıyor uzaklarda
benliğim ise çakılı kalıyor olduğu yere
bazen kendimi kimsenin olmadığı
ıssız bir kayıp kolonide
mesela hissediyorum
uzayın boşluğunda
çöl rengi gezegenler arasında
bir ses arıyorum kulak kabartıyorum
sorgulayıp bilmek için hangi yöne gittiğimi.
(
Geceyi Camın Ardından İzliyorum başlıklı yazı
ÖNDER_34 tarafından
29.12.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
