AYSUN

Dünyalar güzeli bir çocuktu Aysun,

Yaz tatili bitmiþ, pazartesi dersler baþlayacaktý

Hüzün yaðacak bir bulut gibi,

Damladý damlayacaktý elâ gözleri,

“Baba” dedi,

“Ayakkabýlarýmýn altý delik”

Ay parçasý yüzüne bakamadý babasý;

“Yaðmurlar baþlayýncaya kadar alýrým”

Diye, mýrýldanabildi sadece.

Aradan kocaman iki ay geçmiþti,

Üzülmesin diye babasý,

Bir daha hatýrlatmadý yaðmurlarýn baþladýðýný.

Cumhuriyet bayramýydý,

Aysun evi temizliyordu;

“Okula neden gitmedin kýzým”

 “Bugün ders yok, bayram var baba”

“E bayrama gitseydin sen de”

Sustu Aysun, konuþamadý,

Babasý görmesin diye aðladýðýný,

Günlerdir çýkamadýðý sokaða çevirdi bakýþlarýný,

Ýnci inci yaþlar süzüldü gözlerinden.

Kaç gündür okula gitmiyordu,

Babasý sabah iþe gidiyor,

Akþam karanlýðýnda dönüyordu,

Sýnýf öðretmeni aradý sonunda;

“Kýzýnýz okula gelmiyor”

Erkenden eve geldi adam,

Aysun, dünden kalan çorbayý ýsýtýyordu annesine,

Hasta yatan eþine görünmeden,

Usulca mutfaktaki kýzýnýn yanýna geçti,

Kýsýk ve yalvaran bir sesle;

“Okula neden gitmiyorsun  ciðerpârem?”

Kan kýrmýzýsý iki damla yaþ süzüldü

Buðulu bakan gözlerinden Aysun’un,

“Yaðmur…”  dedi, gerisini getiremedi.

Ayaklarý ýslanýnca çok üþüyordu,

Üþüdüðüne üzülmüyordu Aysun,

O’nu asýl kahreden, yürüyemeyen, konuþamayan

Felçli annesine bakamamaktý, hastalanýnca,

Evdekilere belli etmemeye çalýþsa da

Babasýnýn her sabah “iþe”  diye,

Ýþ aramaya gittiðini, bulamadýðýný biliyor,

Üzülmesinler diye, susuyordu.

Annesi de duydu babayla kýzýný,

Gözyaþlarýyla ýslattý yastýðýný,

Adam, üç kurþunla vurulmuþtu,

Kýzýnýn kan kýrmýzýsý yaþlarýndan

 Birinci kurþunu gözlerine,

Acýyan sözlerinden

Ýkinci kurþunu yüreðine,

Yâri, sevgilisi, biricik eþinin gözyaþlarýndan

Üçüncü kurþunu gururuna yemiþti.

Kan akmýyordu bedeninden,

Ruhu paramparça olmuþtu .

“Kýzým” dedi kýzýna,

“Hayatým” dedi karýsýna

“Ben…” dedi, üçüncü kelime takýldý boðazýna,

Yüzünü döndü kapýya,

Sarsak adýmlarla,

Ruhunu  sürükleye sürükleye çýktý sokaða,

Bir daha dönmedi evine,

Mazhar Osman’da bir ofis tutmuþ kendine.

Dünyadaki bütün iþsizleri iþe almýþtý,

Çocuklar;

Üþümesin,

Üzülmesin,

Okula gitsin, Ve…

Ve, Aysun’lar aðlamasýn, diye.

   ASLAN YILMAZ

17 OCAK 2020 DÜZCE