Babam esnaftý esnaf olduðumuzdan dolayý insanlarla iç içeydik. Annem ev hanýmýydý oda güzel yemekler yapardý lokma yaptýðýnda helva yaptýðýnda mahalleye daðýtýrdýk. Seni sevmiyorum sana vermiyorum demezdik. Ýnsan seçmezdik . Okula giderken annem tembihlerdi arkadaþýnla iyi geçin öðretmenlerine karþý gelme bu sözlerde saygý ve sevgi vardý þimdi herkesin aðzýnda herkes herkesi sevmek zorunda deðil. Ya sevmek zorunda olsaydýk ya kötülüðe hiç bulaþmasaydýk. Bulaþtýk bizde o kötülüðü bulaþtýk sevgiyi hoþgörü saygýyý unuttuk 50 kuruþ daha ucuz diye bakkalýmýzýn yolunu unuttuk. Bir kez darbe yediysen hayattan o temizliði iyiliði arýyorsun belki büyüdük annem bana tembih etmiyor yine ama biz iyi olmayý unuttuk hepimiz ayný deðiliz belki ben aile konusunda þanslýydým belki baþkalarýnýn hiç aileleri olmadý biz þanþlýydýk borcun mu var ailen yanýnda dertli misin ailen yanýnda ailenin her yanýnda olmasýný istediði an yanýndaysa aile her þey dir .