KURBAN BAYRAMI

Bu bayram Allah’a yaklaþmayý murad edenlerin bayramý. Kurban yaklaþmak demek. Allah için kesilen kurbanla ona yaklaþmayý murad eden Müslümanlar ne büyük bir hayýr yaptýklarýnýn farkýnda olarak idrak ediyorlar bu bayramý.

Fuzuli halkýn bu coþkusuna karþý kendi durumu hakkýnda þu meþhur beyitle ortaya çýkýyor. ’Yýlda bir kez kurban keser halk-ý alem iyd içün/Dem-be-dem saat-be-saat ben senin kurbanýnem.’ Ýþte asýl yakýnlýk budur. Allah’a her an kurban olmak. Amaç bu. 

Ama ne yazýk ki biz yýlda bir kurban kessek bile onunla birlikte nefsimizi ve dünyayý kurban edemiyor, aksine dünya ve nefs bizi kurban ediyor, fani olaný bakiye feda ediyoruz.

Biz bu bayramlarý doðru idrak etmedikçe asla ve asla nefsin boyunduruðundan kurtulamayacaðýz. Yýllar geçecek, biz bayram geliyor diye sevineceðiz, onlarca kurban keseceðiz, bir o kadar kurbanýn kesilmesine tanýk olacaðýz ama asýl yapmamýz gerekeni ihmal edeceðiz ve nefsimizi kurban etmekte ihmalkâr davranacaðýz. Bu kýsa dünya hayatýnda güle eðlene cehenneme atýlacaðýz da farkýnda olmayacaðýz.

Hep baþkalarýný göreceðiz, hep baþkalarýný irþat edip düzeltmeye çalýþacaðýz ama kendimizi bir türlü göremeyeceðiz. Günler geçecek, haftalar, geçecek, aylar geçecek, yýllar geçecek ama biz hala o ihmalkârlýkla dünyevi iþlerimize dalacak, bir oyun ve oyuncaktan baþka bir þey olmayan dünyayla oylanýp gideceðiz.

Bu üç günlük dünyada ebedi olan ahireti unutacak, burada ebedi kalacak, hiç gitmeyecekmiþ, tabiri caizse kazýk çakacakmýþýz gibi yaþayacak, ölenleri görecek, onlardan ibret almayacak, ölüm baþkalarýnýn diyecek, ölümü kendimize yakýþtýrmayacak, yapmamýz gereken asli vazifeyi hep ihmal edeceðiz.

Ýþte bu ihmalkârlýktýr ki bizde hayat prensibi haline gelecek ertelenen Ýslami hayat sürüp gidecektir. Ýþte Müslümanlar olarak halimizden memnun yaþayýp gitmekte, nefsimizle muhasebeye asla yanaþmamaktayýz. Namazla bizi kendine çaðýran, oruçla bizi kendine çaðýran, Kur’an’la bizimle ülfet eden, kurbanla bizi kendisine yakýnlaþtýran Allah’a onun istediði gibi kul olmakta hep ihmalkâr davranacaðýz.

Dünya iþleri için gösterdiðimiz hassasiyeti ahiret için göstermekte titiz davranmadan yaþayýp gidecek, iþyerimizdeki amirlerimizden korktuðumuz kadar Allah’tan korkmayý beceremeyeceðiz. Rýzk endiþesinden, alýp satacaðýmýz dünyalýklarýn derdinden en önemli sorunlarýmýzý unutacak, dünyanýn imtihan yeri olduðunu unutmakta devam edeceðiz.

Allah kullarýný her an kendisine çaðýrmaktayken kullarýn bu umursamazlýðý anlaþýlabilir deðil. Bu vurdumduymazlýk, bu umursamazlýk biz nereye götürü bilmem. Þeytanýn igvasýyla, nefsin bizi sürüklediði yer tam bir ayrýlýk ve felaket çukurudur. 

Oysa Allah biz her vesileyle kendisine yakýnlaþmaya çaðýrmakta, bu yolda en büyük vasýta olarak Kurban’ý vesile kýlmaktadýr. Ne mutlu bu kutlu vesileye yapýþanlara…