HALÝ PÜR MELALÝMÝZ

Adam bankalardan kredi alýyor, ödemiyor; ama devletin emekliye verdiði ücretsiz seyahatin yanlýþ olduðunu, haram olduðunu savunuyor. Sanki kendi yaptýðý çok helalmiþ. Faizli bankadan kredi çek, sonra ödeme. Nasýl olsa haciz yapýlamýyor maaþtan. Üzerimde gayrimenkul yok diyor. Yaptýðým ev babamýn üstüne. Babasý da sizlere ömür. Banka onu da haczedemiyor, çünkü Allah haczetmiþ onu.
Adam bankada çalýþmýþ bir ömür, emekli olmuþ, þimdi faize karþý çýkýyor. Zina serbest diyor, hükümeti eleþtiriyor. Adama sormazlar mý faiz alýþ veriþi kiþinin annesiyle zinasýndan beter, sen kimin evini soruyorsun.
Ne denir bu gibiler için, kendi gözündeki merteði görmez, baþkasýnýn gözündeki çöpe takýlýr. Bu gibi durumlarla sýk sýk karþýlaþmamak elde deðil. Zaten en çok bu gibilerin yükselen sesleri ortalýðý tutar. Hani ilk taþý günahsýzýn olan atsýn denir ya. Oysa baþkalarýný taþlayýp duranlar hep günahkârlardýr.
Bu gün toplumumuzun en büyük yarasý da bu. Oysa herkes kendi bahçesini temiz tutsa yahut baþka bir deyimle kendi evinin önünü temizlese sokaklar pýrýl pýrýl olur.
Ticaretimizden günlük hayatýmýza kadar her þeyimizle haramla kirlenmiþiz. Adamlar Japonya’ya gidip çakma ürünler satýyorlar, sonra kalkýp helal yemek yiyebilecekleri yer soruyorlar. Adama demezler mi senin kazancýn haram. Haram parayla nasýl helal yemek yiyeceksin.
Adam tarikat ehli. Ayný sohbet halkasýndaki arkadaþýný dolandýrýyor, sonra da adýný vermeden helallik istiyor. Adam bir karýþ sakalýyla ne dolaplar çeviriyor. Kimi tefecilik yapýyor, kimi karaborsacýlýk. Kimi hileli iþ yapýyor. Verdiði sözü tutmuyor çoðu. Eziyet ediyor iþ yaptýðý kiþiye. Aldýðý iþi savsakladýkça savsaklýyor. Yalan söylemeyi meslek haline getirmiþ, yüzü kýzarmýyor.
Dedikodu desen bini bir para. En iyimiz bile dedikodudan bir türlü kurtulamýyor, büyük bir zevk alýyor bundan. Haset dersen bini bir para. Özellikle en yakýnlar birbirini haset ediyor. Birbirimizi küçük görmemiz, hor ve hakir tutmamýz da cabasý. Yalakalýðýn bini bir para. Yaðcýlar, yalakalar yükseliyor, el üstünde tutuluyor. Sahtekârlar toplumda revaçta.
Ýki yüzlülük, üç yüzlülük, daha doðrusu çok yüzlülük toplumda moda. Herkese göre bir yüzümüz var. Maskeler ardýnda saklanýyoruz. Gerçek yüzümüzü baþkalarý deðil biz bile tanýyamýyoruz. En ufak bir menfaatimiz için her þeyi yapýyoruz.
Toplumda iyi olan þeyleri takdir etme alýþkanlýðýmýz yok. Her þeyi gösteriþ olarak yapýyoruz. Riya toplumsallaþýyor. Allah rýzasý için bir hayýr yapanýmýz yok. Yaptýðýmýz hayýrla övünüyoruz. Cömert desinler diye cömertlik, hayýrsever desinler diye hayýr yapýyor, koca koca harflerle üstüne yazdýrýyoruz. Yahut sýrasý gelsin gelmesin bu hayýr iþini yaptýðýmýzý el âleme duyuruyoruz.
Bunca yanlýþ iþ ve yaþam tarzýmýza raðmen nasýl olup ta baþýmýza taþ yaðmadýðýna þaþmýyoruz. Ondan sonra düþmanlara karþý Allah’tan yardým bekliyoruz. Haksýzlýk yaparak elde ettiðimiz menfaatlerin kendimizden ve neslimizden çýkacaðýný hatýrýmýza getirmiyor, daha sonra karþýmýza çýkýnca da vaveylayý basýyoruz. Allah’ým hep beni mi buluyor bu terslikler diyoruz.