Hım !
Her gün batımında söz veriyorum
Kendime ne kadar az geliyorum
Anlıyorum
Bir kızıl gül açıyor ufukta sonra siyah
Geçiyorum aralarından süzerek kanatlarımı
Konmak isterken kendi yorgun dallarıma
İçime düşüyorum her gün batımı
Geceyle başlarken koyu bir akrabalık
Dişini gösteriyor karanlık
Açarken aç ağzını sonsuzluğa
Burnum usulca değiyor yokluğa
Sarsılırken yerinden dağım
Acıya bükülüyor dudağım
Hımmmm !
Gündüz pervasızdı görmedin
Gecenin hududu yok arsız
Her göz ışıksız bir cenin
Adı çıkmış cinlerin
Hani ya gül beyazdı
Mavi diyordun denizler
Ben mi anlamadım
Sen mi yanıldın
Çekiyor habire içine
Karanlık bir kın
Bana olanoldu bilme
Bari sen sakın
Ne yandan bakar şimdi gözlerin
Gün bir daha saklanırken eteklerine gecenin
Ocağı yakılıyor bir sin’in
(
Hım ! başlıklı yazı
HayrettinYazcı tarafından
2.05.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
