Kolların bir ev olmalıydı.
Kimse zilimizi çalmasaydı.
Vakti gelmeseydi, sürgün gibi her gidiş.
Son defaların hiç sonu olmasaydı,
İki yalancı olsaydık.
Birbirini tamamlayan iki parça.
Iki gövde, bir aşk...
Zeus'un gazabı sorarsan bana.
Çiçeğe, böceğe, sana inanırım ben sevgilim kızma.
İnanılmak istiyor gözlerin tanrı edasıyla,
Böyle güzel doğar mıydık yoksa?..
Böyle sözler geçermiydi yüreğimizden,
Olmasaydık deli değil, deliden fazla tutkun aşka?
Aklım yetmiyor, sevgim insan anlamının dışında, tüm evrene hükmeder gibi.
Ve seviyorum seni, bunca ruhumdan fazla.
Senle ben, olmak yada olmamak, işte bütün mesele bu...
(
Kolların Bir Ev Olmalıydı. başlıklı yazı
azra-demiroglu tarafından
19.04.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
