Derin bir iç çekerek tekrardan yataðýn baþ tarafýna kendini itip dizlerini göðsüne çekti. Gözyaþlarý nedeniyle etrafýndaki her þeyle irtibatýný kesmiþti. Ellerini yavaþça gözlerine doðru uzattý biraz okþayýp teselli etti. Dýþarýdan babasýnýn ayak seslerini duyabiliyordu. Odaya gelmemesi için bütün süper güçlerini kullanmaya niyetliydi. Çünkü, bu derin yolculuðun üzerine bir de kendisini ve annesini kabul etmeyen her þeyi yargýlayan bir babanýn gelmesi hiç de iyi olmazdý. Salondan koridora koridordan odasýnýn kapýsýna kadar 15 adým vardý. Tabii bu babasýnýn ayak hesabýna göreydi. 15 adýmý geçtiði takdirde mutfaða yöneldiðini anlayýp tedirgin olmayý býrakýyordu. 13 ,14, 15... Sesler kesildi kapýnýn camýndan babasýnýn gölgesini gördü. Kalbi bir sincabýn korku anýndaki ritminde atýyordu. Gözleri kapýya dikilmiþ babasýnýn gölgesini seyrediyordu. Lütfen Allah'ým lütfen, þimdi olmaz. Anneme hakaretler eden beni kendi evladý gibi görmeyen bir babayý en azýndan bu hatýrlama seansýndan sonra karþýma çýkarma, biraz önce annemden özür diledim gelirse korkudan onunla istediði gibi konuþmak zorunda kalacaðým. Biliyorum þu an annem burada yaný baþýmda þimdi gelsin istemiyorum.