Bir Ayakkabı Bir Hayat
Soğuk bir kış günü, yerlerde yirmi cm kar.
Bölgede okul olmadığı için; devlet, parasız yatılı bölge ilköğretim okulu açmıştı. Üçyüz öğrenci kapasiteli.
Kar serpiştirmeye başlamıştı ve fırtına.
Ayaklarımız ıslanınca, devlerin bana verdiği konduranın da dikişleri patlamaya başladı.
Kar yağışı hızlandıkça, ayakkabının söküğü de hızlandı.
Ve, nihayet beklediğim o büyük gün gelmişti. Ayakkabının üstü tabanından ayrıldı.
Okul inşaatı henüz bitmiş, eğitim ve öğretimin ikinci yılındaydı.
Bir arkadaşımla çöplüklerin kenarlarını arayıp, bir karış boyunda iki parça bağlama teli ve bir tane sekislik çivi bulduk. Sanki tel değil de hazine bulmuştuk. Dünyalar benim olmuştu. Ayakkabının sağından ve solundan ikişer tane delik açtık. Bir saraç maharetiyle tabanı üstüyle tutuşturduk.
Sıfır bir ayakkabıya sahip olmuştum. Ayak tabanım yere basmayacak ve üstü kapalı olacaktı. Kenarlardan su ve kar alsa da canı cehenneme.
Meğer ki o zama patlayan sadece ayakkabımın dikişleri değil hayatımın dikişleriymiş.
İlkokula başlama yaşından küçük olduğum o zaman anlayamamıştım.
Aradan yarım asır geçti. Yüreğimin buzları erimediği için ayaklarım hâlâ üşüŕ.
(
Bir Ayakkabı Bir Hayat başlıklı yazı
suphi-seku tarafından
22.09.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
