Çok zaman sonra nazlý bir Mayýs sabahýnýn limon çiçekleri kokusunun da bir kahvaltý masasýnda açtým gözlerimi. Dudaklarýmýn çoraklýðý incecik parmaklarýmýn hatlarýný asayiþini bitirdikten sonra geçmiþ günlerin yorgunluðundan ve gelmeyecek olan ümitli günlerin mecalsizliðinde masada duran ince belli yalnýzlýða uzanýr iken iliþti bakýþlarým ahudan ürkek olan bakýþlara. Sükût avazýnýn asýrlýk rýhtýmýnda kelebekler göç ederken kalbimiz sýratýnda evvel ruhumu harladým dudaklarýnýn yangýnýnda sonra cesedime el uzatýp sýrtladým cümle gam ve elemini.

  Usul usul ayrýlýr iken masadan derme çatma zihnimde gam elem ve nedamet hançer kesiði baharýnýn ilk günlerinde sararan yapraklar ve sislenen gün zevcinde vakit ilerledikçe irkildim bir sala sesinden. Bahçede doðranmýþ binlerce gelincik çiçeði son nefesini verirken katre katre kan aðlayan binlerce mor kanatlý kelebek hýçkýrýklarý mateme bürüyordu su izan bahçesini. Ýç çekiþ ve genzimde yerleþke kurmuþ cümleler ile bir köþeden sessizce izler iken bir aðýr yükseldi topraktan arþa sevda öldü vefa öldü bilendi hasret diye. Dizüstü çöktüðüm yerden dizlerimin titreyiþleri doðruldum birkaç adým attýktan sonra o esrarlý bakýþlar düþler âleminde ellerinde bir demet limon çiçeði ile karþýladý beni sendeledim evvel sonra gönlüm üzerine düþtüm yere. Aralýksýz bakýþmalar ve yangýnlardan sonra tanýmadýðým þehrin kumsalýnda sevda üzeri adýmlar atar iken irkildim. Avuçlarýma sinen yana yana hasretliðin ateþi çehremde imbat yelleri serinliðinin tadýna hazmeder iken parmaklarým ile parmaklarýna sevda masallarýný okuduðumu fark ettim. Toplaþan bulutlarýn uðultusunda çehremden tebessümleri hüznümü silip bak burasý Saidia kumsalý bu topraklar sömürülmüþ Cezayir. Sükut buhranýnda katý yakýtlar ile çalýþan makinelerin heyecaný gibi seslenen kalbimi teskin etmek için peki ya  Kasbah þehri neresi? Diye sula ettim. Pamuktan narin elleri ile uzamýþ saçlarýmý sað tarafa düzelterek sakallarýn içinde menekþe kokusu arar gibi bir telaþ ile orasý gönül akdimizin kýyýldýðý Fas þehirlerinden. Gözbebeklerinde uzun saatler geçirdikten sonra bazen fransýzca bazen Arapça bazen de Ýspanyolca kelimeler ile hasbihal ettik. Mevzu þiirler olunca daima Osmanlýca lügatini kullandýk. Avuçlarýmdan tutup gözlerime bakýp hatýrlýyor musun bana bu mýsrayý Kasbah þehrinde il kez saçlarýmý örer iken okumuþtun.

Ýsmin çýnlamalarý uzaklaþmýyor gönlüm eþiðinden

Ýþitmez cürmüm hasretin gayrýsýný

Ne refik diler ne de tesir...

Elem dokuyuþlarým münzevi barýnaðýnda bahtiyar

Sahir yokluðun dizlerimde uykulu

Göðsümde müflis harekeler cezp ve melal

Mecruh dudaklarýmda farz seviþlerinden helak

Mahþer kuruldukça dimaðýma

Avazý kurudu sürurumun

Ey lü’betü’l- ayn..!

Sensiz berzaha bürünür seher vaktim 

Berzah v'aktim þimal titreyiþlerinde enkaz...

Gönlüm sýzýlarýna deva olan bu sesin sahibini bile hatýrlayamadýðým ve þiirler ile aramda fersah mesafelerin olduðunu anlatamaya cesaret edemeden baþýmý göðsüne yasladým buran buram yasemin çiçekleri kokusunda ettiði her bir kelamý önce kalbime sonra aklýma paslý hançer ile kazýmaya koyuldum.

                Kaç zaman geçtiðini bilmeden bir tüfeðin keskin süngüsü sýðýnmýþlýðýnda kulaklarýmýzda Tekbir sesi Süveyþ Kanalý cephesinde çeþit çeþit evcilleþtirilmiþ canavarlarý çarpýþýr iken binlerce þehit ve leþ arasýnda dolunayýn gözbebeklerinde yükseldiðini gördüm. Sonra iþgale uðramýþ son umutlarýmýz olan Filistin' de kanlý bir Cuma sabahýnda Gazze þehrinde' de Abdülhamid Han camisinde ellerimizde kuru ekmek ve tuz üzerine sevda ahdi ederken tebessümleri ile yaralarýmý sarýp sarmaladýðýný. Aklým gelgitlerinde tesirinde 22 Aralýk 1914' te üstümüzde incecik yazlýk bir askeri elbise ile yürüyoruz Sarýkamýþ' tan Allah-u Ekber daðlarýna. Soðuktan ellerimize yapýþmýþ tüfekler, dilimizde ayeti sevda hava ölüm kadar soðuk. Diþlerimiz ecel kemirgenliði üþüyor ölüm adýmlarýmýzda bakýþlarýmýzda bembeyaz bir perde avuçlarýnda avuçlarým soluðu nabzýmda kirpiklerini örtüyor üzerime rüyalara dalýyorum ateþler içinde. Dilimde devridaim eden yek sözcükle geçmen vaktin kapýlarýndan geçerek açýyorum gözlerimi Süleymâniye Dârüþþifâ Hasta hanesinde pencere kenarýnda üþüyorum Haziran güneþinde. Kulaklarýmda bir makamlý Osmanlý musikisi ile. Serce adýmlarla ellerinde bir iðneli þýrýngalý ile bana yürüyorsun gözlerinde görüyorum dilsiz acýmsý bakýþlarýný. Zatürreye yakalanmýþ yüreðime hitap ediyorsun yalýn ayak bir hasretle.  Nakþediyorsun sevdaya dâhil her ne varsa bakýþlarým cezbine.

Sonra da kollarýmdan tutuyorsun kaldýrýyorsun beni. Hiç bir ses seda etmeden yaslanýyorum yüreðine taþ bir avluya çýkýyor gönül kapýlarýmýz. Sen narin ellerin marifeti ile yüreðime medeniyetler kuruyorsun. Ben ise sana sükut masallarý okuyorum sessizce.

Sýðýnýyoruz birbirimize

Sen baþýný yaslýyorsun göðsüme.

Ben ise kayboluyorum parmaklarýmý dolaþtýrýrken saçlarýnýn her bir telinde

Hiç bitmesin diyorum sessizce

Ve uyanýyorum

Mayýs ayýnýn son gününde.

20251016

1044