ben de hani, o ğünnerde
beyaz laylom sıkma,
ütülü pantul-iskarpin
bobalı o(ğ)lannarda yok valla o fors
saşlar arkaya daralı
ıldır ıldır
“arko grem” filen sürünüyon
kokular demişsin cabası
görün bii(hh)
poçucu Yedidağ Çiçekcisinin·
en birinci müşderisiyin
zati bedafadan önşe bi beni
başdan aşşa fısfıslardı
“bu hu koku”
“bu şu”
“bunun bahasına eremen
sen bunu alma
bu benden” falan filan
aslı mı var,
yoo!
deyuslug, emme..
elden ne geli.
ipin ucunu vermişiyiz eline
köye gelen başka kokucu mu var
Allah var ya… insanın canı da
ille onu o bahalı dediğini isdeyo
hani “bahasına eremen[1]” dedi ya
ahdım kalıyo[2]
neydip edip ben de illem onu sürünecen
ver bakalım “garakedi” den
ya da “arap garısı”ndan
üçün beşin gözüne bakmayoz gari..
hele paramız varısa
bu yaşda altın akça birikdircek de(ği)liz ya
o öyle deyincekleyin,
en birinci müşderisi oldum.. Yedidağ Çiçekçisinin
garakedi’nin..
bana hususi..
garakedinin tek müşderisi benin ya
fiyet aramızda,
bana yarı pahasına
ya da o herkeşe aynını deyo..
neyise, gısa kese(yim)n