Dolaştım toplumun durduğu yeri,
Kimi şehir kurmuş, kimi kasaba.
Aradım gerekli, yeşil cevheri
Çevre katılmamış, esas hesaba.
Yüce dağ başından, engin ovaya,
İnsan gördüm yemiş, yemiş doymaya.
Bazıları zikre dalmış Mevlâ'ya
Kalan vurulmuyor, doğru nisaba.
Çok güzeller gördüm, yaşamı mutsuz,
Çok yiğitler gördüm, zevki hudutsuz.
Vakitsizce öten binlerce horoz
Doldurulmuş yensin diye kasaba.
İyiler bir yandan, çekiyor sancı,
Kötülerin hepsi, olmuşlar hancı.
İnsanı eritir, insan utancı
Yapmışlar dünyayı, sanki mezbeha.
Sevgi lâfta kalmış, kemlik revaçta,
Küfreder densizler sporda maçta.
Tok görünür çoğu, halbuki aç ta
Kumarbazla dolmuş, hep yeşil saha.
İlim demiş,irfan demiş,din demiş,
Komşusu aç iken, kendi et yemiş.
Bizi kurtaracak adalet imiş(!)
Yalanını dinlet, benim külâha.
Asırlarca bir tek konu işledin,
Yaşanacak yerler,"ahrettir" dedin.
Beynamaz da olsa, zengin izledin
Fakire "gel dedin, yarın sabaha."
Acıyla elemi, tadanlar bilir,
Sormadın "arkadaş eksiğin nedir"
İnsanı kahreden, küçük şüphedir
Güven dosta Çiçek, kavuş salâha.
.........ç.b...86.......12/01/ 1989......
(
G Ö R D Ü M başlıklı yazı
Çiçek..İzmir tarafından
23.04.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
