Akþam yine olmuþ seni gördüm geziyorken,

Bir konca gülün yapraðý sandým, seni birden.

Koktun bana bir gül gibi, sen yolda giderken,

Bir konca gülün yapraðý sandým seni birden.

Al pembe dudaklarla bakarken, donakaldým,

Baktýkça yürek yandý, gönülden yaralandým,

Sen öyle güzeldin’ ki, durup hulyaya daldým,  

Bir konca gülün yapraðý sandým seni birden.

Gözler kara, kaþlar kara, baktým da yolumda,

Hem bir de belin ince, boyun vardý boyumda,

Köz düþtü gönül sevdi, caným yandý sonunda,

Bir konca gülün yapraðý sandým seni birden.

Saç baþ kara dökmüþ bele, yel deðdi belinde,

Tel, tel bele sarkmýþ’ da, gözüm kaldý telinde,

Gördüm gene akþam’ da, durulmazdý yelinde,

Bir konca gülün yapraðý sandým seni birden.

Mef’ûlü / Mefâîlü / Mefâîlü / Feûlün

Açýklama

Hulya= Kuruntu, olmayacak bir þeyi düþünmek.

Köz   =Yanýk haldeki kömür parçasý.

Yüksel Þanlý er

04 Eylül 2010-09-04

Antalya.