Bir de büyük þehirlerin kenar mahallelerini de görmezden gelemeyiz. Ancak gelin görün ki büyük þehir diye anýlan bu þehirlerde 'kenar' diye tabir edilen mahallelerde yaþayan insanlara her ne hikmetse 'cahil, görgüsüz' ibaresi kullanýlýyor. Halbuki onlar da bu þehrin havasýný soluyor. Onlar da bu þehirde yaþayan diðer insanlarla ayný kaderi paylaþýyor. Tek farklarý maddi imkanlarý olmadýðýndan lüks yerlerde ve lüks dairelerde konaklayamamalarý. Burada hemen bir soru sormak isterim: bu insanlarýn maddi imkanlarý yok diye manevi imkanlarý da mý olmamalý? Sýrf diðer insanlardan birkaç kuruþ eksik kazanýyorlar diye 'alt tabaka' diye anýlýp ezilmeli mi bu insanlar?

Geçtiðimiz günlerde Türkiye'mizin metropol þehri Ýstanbul'daydým. Ýstanbul ki tarihi dokularýyla, kültürel etkisiyle insanlýðý asýrlar boyu kendisine hayran býrakan bir þehir olma özelliðini taþýyor. Ayrýca milyonlarca asýrdýr bu topraklarýn en kalabalýk þehri unvanýný almasý da bir baþka özelliði olarak kayda geçilmiþtir. Bugün milyonlarca insanýn bir arada bulunmasý bunun kanýtý aslýnda. Bu kadar kalabalýk bir þehirde farklý etnik yapýlarda ve her biri farklý yaþam tarzýna sahip insanlarýn yaþamasý da kaçýnýlmaz. Bunlar içerisinde zengini de olur tabii olarak fakiri de. Zengin insanlar 'modern' iken fakir insanlarý 'ilkel' olarak tabir etmek bana göre çok anlamsýz. Sonuçta her biri yaþýyor ve her biri diðer insanlardan farklý da deðil. 

Ezcümleyle özetleyecek olursak her ne þekilde yaþarsa yaþasýn insan insandýr. Ýster 'modern' olsun ister 'kenar mahalle'de yaþasýn. Onlarýn bu þekilde yaþamasý onlarý insan olmaktan çýkarmaz. Ýnsan olma özelliklerini de bir kenara koymaz asla.