alnımdan ter gibi döküldü heceler
bu şiirler bu destanlar ben değilim
aydınlık arayan yiğide
kucak açtı geceler
gökte hilal, sancakta yıldız ben değilim
dostla değil
nefsimle bölüştüm
bir lokma ekmeği
sakladım
kemirmek için
batılın önüme attığı kemiği
satırla kestim
mazluma nimet sunan elleri
helal kokan sofraların
kaşığında aş, çorbasında tuz ben değilim
kini yeşerttim gönlümde
sebepsiz !
kanatarak ayırdım etimi tırnağımdan
unuttum Kürt reisi Nuri beyi
sildim yüreğimden
Nene Hatunu, Yörük Aliyi
dava dedim amaçsız zulmüme
elleri güldürdüm ağlanacak halime
inanmayın yalan söylüyor mazim
Diyarbakır da halay, Aydın da çökertme ben değilim
utanmaz sloganlarla döndü başım
Azrail oldum kulları ateşe verdim
yaktım Sivas’ı
sevindirdim kötüyü
fırsat verdim zalime
yıktım Başbağlar’ı
ağlattım minarede Bilal’i
sızlattım kabrinde Hacı Bektaş’ı
sürgün eyledim yurdumdan
nur yüzlü dervişleri
cemde dede, tekkede mürşit ben değilim
katlettim kültürümü
kof uygarlık uğruna
ihanet ektim
bin yıllık tarihin bağrına
kibir kokan meclislerde
arsız çağ ile meşk yaşarken
gencecik fidanları gömdüm toprağa
sitem dolu bakışları
hiç gitmedi ağırıma
ılık ılık akan kan, tekbirle yere düşen can ben değilim
batırdım
Samsun’dan kalkan gemiyi
üzdüm sarı saçlı, mavi gözlü beyimi
ağzımı bıçak açmadı
alev almış memleketimde
tutuşurken minik bedenler
Antep de kefene sardım toyumu
gene de ant içmedim
bozmak için bu namert oyunu
sevgi için yollarda tozan, tarihi yeniden yazan ben değilim
"kızma Anadolu
ben artık sen değilim
ben artık ben değilim...."
