Çayýn renginde albeni,
Kokusundaysa usare.
Bu albeniyle usare,
Alýr götürür insaný ;
Ne asude iklimlere.
Sanki,çaydan huzur yansýr,
Duvardaki kilimlere.
Belki de bu nedenle,
Mekanýn adý, kilim desenli çayhane olur.
Cümle sakinleri huzuru bulur.
Ýþte böyle bir güzelliktir çay molasý.

Bu sükunet ortamýnda,
Görünce çaydanlýkla demliði,
Ýçi içine sýðmaz bardaðýn;
Kaþýkla bir türkü tutturur.
Cümle sakinler bu türküyle mest bir hâlde oturur.
Siner ruhlara çay molasý

Hele bir de gölgesi koyu ise çardaðýn.
Ýþte o zaman denir molaya çay molasý.
Daha bir güzelleþir damakta tadý,
Mis gibi demli taze çayýn.
Ne köþkün kýymeti kalýr ne sarayýn.

Çaydanlýkla demlik,
Nadide bir sýrrý paylaþýr
Ateþ suyun aklýný alýr.
Su bir vaveyla koparýr.
Bir asude keyif için,
Çaydanlýkta su çalkanýr,
Demlik ketumlaþýr.
Bardak tutamaz sýrrýný
Þýngýr þýngýr sallanýr.
Sürer gider çay molasý,
Katýlanlar keyif alýr.

Âdet olduðu üzere
Gelir gider tepsilerde üstü dumanlý bardaklar.
Yýllardýr çay molasý içinde huzuru saklar.
Alan memnun satan memnun,
Bu molayý kim yasaklar.

Dem çay demidir,
Damak burar, bizi sarar.
Çay içmeyi bilmeyenin ,
Kârý yoktur külli zarar.
Malum olduðu üzere,
Her þeyin,çoðu zarar azý karar.
Bu düsturca verilmeli tam deminde çay molasý.
Ankara,21.08.2009 Ý.K