Online Üye
Online Ziyaretçi
Anneciğim ne eylesem nefesim senden gelir
Acımda sen vardın yokluğunda göz matemin
Ele avuca sığmaz oldu çınlayan yaralar
Hangi düzmece zinciri arasam takıversem
Koparmasan demir parmaklıklar'dan
Yüz metanetin oracıkta kala kalsa
Kimse dokunmasa nasihatlerin sınır harbine yenik Düşer gibi öylece kalakalırdı yada ben Değeri Kıymetinden çok uzak yaşamışım
Zihnim fikrim sen kokuyor çareler arıyor
Doluyor sıkıntılar avuç kumsalına
Ninnilerini hayal meyal ederek hatırlar gibiyim
Çocukluğum dargın şimdiler de oysa ben
Hiç büyümemişim her geçen gün Anneme Kokusunu elbiselerime işlemişim rengi tarifsiz kokusu bendeymiş ben neleri seçmişim
Bilememişim affın büyüktür cansın
Yaralara şifasın göz matemine doğacak sabahsın içi Eritilen gönüllere şifa sürecek yarsın sen varsın ve hep Kalbi edadasın
Buram, buram kokan yarınlarımlasın
İşte o yarınlar da bizi boynu bükük
Koyma olur mu Anneme
Ve bütün Annelere sevgilerle
İbrahim KANDAMAR
06.12 .2012