Yüksek kaliteli bir yaşam için, hayatımızda üstlendiğimiz roller arasındaki optimal dengeye olağanüstü bir dikkat göstermeliyiz. Bir kişinin 8 ila 10 civarında oynaması gereken rolü vardır. Mesela, 50 yaşlarındaki bir erkek; işadamıdır, patrondur, babadır, kocadır, eştir, kardeştir, komşudur, oda üyesidir, dernek üyesidir, vatandaştır, arkadaştır, yeni başladığı müzik korosunun üyesidir vb.
Bir bayan; Annedir, eştir, ev hanımıdır, öğretim üyesidir, kardeştir, aşçıdır, komşudur, hobisinin kursiyeridir, vatandaştır, vb. Söz konusu rollerin uygulama alanı, zamanı, etkinliği, süresi, değişen şartlara, durumlara, amaçlara, beklentilere vb. göre değişiklik gösterir. Her bir rolde, az bir zaman alsa dahi, birinci önemli bir iş kısmı mutlaka vardır. Bazılarının büyüsüne kendimizi kaptırıp, diğer önemli bir rolü erteleme veya ihmal etme ihtimalimiz çok yüksektir. Bazen işin önemi ve hassasiyeti, belirli bir süre aynı rolde uzunca bir süre oynamamızı gerektirebilir. (Bebek dünyaya getiren annenin durumu böyledir. Gerekirse işini dahi bir süre askıya alacaktır.)
"Baba ben sana vali ol demiyorum, bana baba ol diyorum" sözünü bilmeyenimiz yoktur. Genelde ağır devlet sorumluluğu görevleri olanlar ve işadamlarının acil işleri kişileri baskı altına alırlar ve zorlarlar. Bu arada babalık rolü gereğince yerine getirilemez. Güya duyarlı olanlar çocuğa bol harçlık vererek, emrine adamlar ve şöförler vererek, dadısıyla alışverişe gönderek, yardımcısıyla parklara göndererek, pahalı oyuncaklar vb. alarak bu rolü oynamaya çalışırlar. Asla doğru değildir. Bu imkanların hiç birisi babalık rolünü yeterince yerine getirmez. Zira babanın çocuğu ile kaliteli olarak ilgilenmesi ve zaman geçirmesi önemli bir iştir ve ertelenmesi doğru değildir. Sonuçta çocuk babasına küser, kırılır, işinin yoğunluğunu da bildiği için bir şey de diyemez, ama, babanın gerçek anlamda vereceği eğitim, terbiye ve kalite olgunlaşmasını babanın dışındaki çakma görevliler veya modern cihazlar yerine getirir.
Çocuk ilgisiz anne - babaya yabancılaşır, huzuru ve keyfi başka yerlerde arar. Zaten janjanlı hayat pusu kurmuş bekliyordur. Bir çok yönlerden kaybolmuş bir çocukla karşı karşıya kalırlar. Sonra da, her türlü imkanı sağladım, harçlığını verdim, emrine şöförler, yardımcılar ve paralar verdim, diye güya kaliteli mazeretler üretilir. Ama babanın evladına sevgi verme, ilgilenme ve kaliteli zaman geçirme rolleri, gereğince oynanmamıştır. İş yoğunluğu, müşteriler, makam ve mevkinin aciliyetleri, çok önemli ve hassas olan babalık rolünü ihmal ettirmiştir. Bu ihmalin intikamı çok ağır olur.
Her iş kendi boşluğunu doldurur. Bir boşluk acil ama önemli olmayan bir iş ile doldurulmuş ise, önemli iş geriye iteklenmiş demektir. Asıl olan, rollerimizdeki ÖNEMLİ'lerin neler olduğunu gerçekçi bir şekilde sıralayıp, gereklerini gereken zamanda yerine getirmektir. Aynı zamanda dengeleri en iyi bir şekilde kurmaktır. Acil ama önemli olmayan işlerin baskılama ve zorlama özelliği ile birlikte, gerçek önemli işlerin zorlama, baskılama ve ses çıkarma özellikleri olmadığı için, dengeler genellikle aciller lehine bozulabilmektedir.
Birkaç önemli iş:
- Sevdiklerimize kaliteli zaman ayırma, değer verme ve takdir etme.
- Kalitemize ve sağlığımıza gereken özeni, tedbiri, önleyici eylemleri ve dikkati zamanında göstermek. (Eşeği kaybetmeyi alışkanlık haline getirmemek gerekir. Bugüne kadar eşeği bulmamız, bundan sonra da bulacağımız anlamına gelmez. Hem eşeği bulunca da, eşek ölmüş veya kurtlara yem olmuş olabilir.)
- İşimizle ve kariyerimizle ilgili etkin çalışma ve gelecek planlamaları yapma.
- Hayatımız boyuncu egzersiz ve uygun spora devam etme.
- Değişen ve gelişen şartlara göre esnek, dinamik ve uyumlu olmayı planlama. (Kaypaklık ve oynaklık değil).
- Okuma, yazma, dinleme, anlama, öğrenme, anlatma, paylaşmaya devam etme.
- Yüksek kaliteli insan olmamızı sağlayan faktörleri alışkanlık haline getirme.
- Eğer varsa (ki olmaması mümkün değil), kaliteli yaşamımızı tarumar eden hırsızları hayatımızdan çıkarma.
Selam, sevgi ve dualarımla. Allah'a emanet olunuz. SÜLEYMAN COŞKUNER
