Online Üye
Online Ziyaretçi
1
Böyle bir an vardı...
Tökezleyip düştüğünde,
Başını bana çevirip ümit içinde bakmıştın.
Bense çaresizdim,
Bilmiyordun...
Çünkü, seni yerden kaldıracak kollarım yoktu.
Yoktu işte yoktu!
Üstelik ben de düşmek üzereydim...
Farketmemen için çok direndim.
Bana tutunup,
Doğrulmanı bekledim,
Acıya katlanarak, bekledim...
Sonra düşebilirdim...
Doğruldun.
Ve beni düşürdün...
Yeni bir rüzgarın hevesiyle
Uzaklaştın.
Sen çok yaşa...
Filiz Altıok Durak