Bu yazýyý okuyan herkesin cennet kokusu burnundan gitmesin.

Güzel bir dua ile baþladýk.

Ýçinizi ferahlatan bir dilekle…

Cennet kokusu, bütün rayihalarýn toplamýdýr. Itýrdýr, güldür, misktir, misk ü amberdir.

Ya cehennem kokusu gelseydi burnumuza, dayanabilir miydik? Sabredebilir miydik acaba?

Nereden geldi takýldý dilime, zihnimi ne zamandan beri meþgul etmeye baþladý, beni ne zaman kendisine baðladý bilmiyorum ama bir canýn aðzýndan dökülen bu dua beni kendisine rabteyledi, meftun etti, maþuk eyledi.

Bir yanlýþa düþtüðünüz vakit ilk olarak dilinize gelen bu eþsiz dua sizi de sarýp sarmalayacaktýr. ‘Cennet kokusu burnumdan gitmesin.’ diye.

Yaþadýðýmýz dünya o kadar pis ve iðrenç kokmaya baþladý ki savaþlar, ölümler, cinayetler, zehirler, hýrsýzlýklar, yalanlar, zulümler sayfa sayfa olmuþ ama güzellikler harf harf…

Peki soruyorum size þimdi: ‘Cennet kokusunu nasýl duyacaksýnýz?’ diye.

Cennet kokulu sözümüz var, cennet kokulu özümüz var.

Bir iyilik yaptýn mý gelir de konar burnuna cennet kokusu, seni rahatlatýr, yanýna yaklaþaný cezbeder.

Bir güzelliðe imza mý attýn diyelim gelir de ikamet eder cennet kokusu tenine, seni sarýp sarmalar, etrafýný ihata eder.

Ah cennet kokulu insanlar!

Bir haksýzlýða karþý direndin mi, mücadele ettin mi, sesini çýkarttýn mý iþte o zaman sana doðru yayýlýr cennet kokusu. Buram buram sarar seni. Ruhun cennette olur sanki!

Sadece insana deðil nebata ve hayvanata karþý sergileyeceðin, ortaya koyacaðýn her türlü olumlu ve güzel hareketin de cennet kokusunun anýnda yayýlmasýný saðlar.

Bakýn etrafýnýza; ýþýk saçan, cennet kokusu yayan, sizi her haliyle mest eden, meftun eyleyen kaç kiþi yaþýyor acaba?

Yaþadýðýmýz dünyada bizleri varlýklarýyla rahatlatan olmazsa olmazýmýz olan kaç kiþi var acaba?

Çok az kaldý cennet kokulu insanlardan.

Ya cehennem kokusu yayanlar!

Allah bizleri ve sizleri cehennem kokulu, fikirli ve zikirli olanlardan uzak tutsun. Onlardan eylemesin.

Cennet kokulu olanlara komþu etsin. Bizleri onlardan eylesin.