Canýnýz yandý mý hiç? Öyle böyle bir aðrýdan bahsetmiyorum sizlere. Týrnaðýnýz çekilmesi deðil, canýnýza iðne batmasý hiç deðil, baþýnýzýn aðrýmasý yahut diþinizin çürümesi gibi bir yanma da deðil kastettiðim. Yalnýz kaldýðýnýzý hissettiniz mi iliðinize deðin? Etrafýnýzýn kalabalýk olmasýndan bahsetmiyorum. Esprinize gülenlerden de bahsetmiyorum. Çayýnýzý içenlerden de… Sizi övenlerden de… Sevildiðinizi söyleyenlerden de… Kalabalýðýn en ortasýnda yapayalnýz olduðunuzu hissedip halinize acýdýnýz mý? Sahte gülücüklere mutlu görünen yapay yüzlere dost kýlýklý sarýlmalara… Acýsý, bunlarý bile bile katlanmanýz deðil mi? Adamýn içini biliyorsun ama mecburiyetten ona adammýþ gibi davranýyorsun. Adam senden nefret ediyor ama çýkarý gereði sana sevgi dolu sözcüklerle yaklaþýyor.

Aðladýðýnýz oldu mu hiç? Öyle hüngür hüngür deðil ciðeriniz söküle söküle, canýnýz çýka çýka… Mendil tutanýnýz oldu mu gözyaþlarýnýza? Bu da geçer diyeniniz var mý? Elini omzunuza koyup yanýnýzda olduðunu hissettireniniz oldu mu? Erkekler aðlar mý diye size kýzan oldu mu? Ama kastettiðim gözlerinizden akan yaþlar deðildi. Ýçinizi sel olup basan gözyaþlarýydý meramým. Kalbinizden doðup hislerinizi sýrýlsýklam eden… Hiç kimsenin görmediði… Dokunmadýðý… Aðladýðýnýzý anlamadýðý… Sayýn bakayým kaç tane seveniniz var! Makamýnýzdan dolayý deðil, paranýzdan dolayý da deðil! Olduðunuz gibi. Safi bir sevgiyle… Net bir dostlukla… Gördünüz mü ne kadara da yalnýz olduðunuzu, nasýl da çaresiz kaldýðýnýzý…

24 saat sizi suçlayan oldu mu hiç? Hatalarýnýz olmuþtur illaki, yanlýþlarýnýz, kusurlarýnýz… Telafisi olmayan ne var ki yaþamda? Bunlara takýlmadan sizi sarýp sarmalayan oldu mu? Yanlýþlarýnýzý dostça söyleyen, hatalarýnýzý düzelten, kusurlarýnýzý örten… Davul elde mahalle mahalle gezen tellallar gibi en ufacýk yanlýþýnýzý dahi cümle âleme duyurdular deðil mi? Ýyiliðinizi saymaya gelince nekes olanlar kötülüklerinizi yaymada bir numaradýrlar. Güzelliklerinizi hesap etmeye gelince dilleri lâl kesilenler çirkinlerinizi saymada maþallah bülbül gibidirler.

Affedildiniz mi hiç? Yanlýþlarýnýza gece oldu mu kimse? Toprak olup serildi mi can yakan tavýrlarýnýzýn üstüne kimse? Su olup temizledi mi geride býraktýðýnýz kötülükleri? Dost dediðin su misali deðil midir, toprak deðil midir? Arýnmanýza vesile oldu mu birileri? Ayaða kalkmanýza destek verdi mi? Bakýn saydýklarýma ne kadar az olduðunuzu görün!  Ne kadar tek olduðunuzu anlayýn. Yaþýyorsunuz ama mezarlýða konacak olan ceset gibisiniz. Omuzlardasýnýz etrafýnýz ana baba günü… Birazdan çukura koyacaklar sizi ve býrakýp gidecekler.

Sevildiniz mi doyasýya? Öyle yalancýktan deðil harbiden… Ölünce siz, uðrunuza ölecek gibi… Mala mülke, makama mevkie bakmadan… Ruhunuzun her karýþýný avucunun içi gibi bilerek, atacaðýnýz adýmý hesap ederek… Sevdiðiniz þarkýlardan terennüm edecek, kokladýðýnýz çiçeklerden buketler hazýrlayacak…  Okuduðunuz kitaplarý o da okuyacak, altýný çizdiðiniz satýrlarý çizecek olan birisi…  Sizi sadece siz olarak seven ve sizsiz asla bir saniye bile olsa duramayacak olan… Bozmayýn moralinizi hemen, üzülmeyin, çileye düþmeyin. Bulmuþsanýz kelimenin tam manasýyla bir sevdayý, býrakmayýn onu. Yansanýz da býrakmayýn, kýrýlsanýz da, canýnýz çýksa da! Sürünmeniz icap etse de, idama gitseniz de, cehennemi boylasanýz da!

Sahi mutlu musunuz? Sizi mutlu etmek için kendi mutsuzluðunu göze alan var mý? Sizi üzmemek adýna kendisini üzen… Sizsiz boðazýndan bir damla çay geçmeyen… Sokaðý sizsiz adýmlamayan…

                Kendinizi mahkûm edin bin kilitli zindanýnýza.  Orada aðlayýn, üzülün, kahredin bahtýnýza. Uzatýlan elleri görmeyin. Çürüyün yaþarken parça parça, küflenin yaprak yaprak, paslanýn yavaþ yavaþ. Ýçten içe kaynayýn bir yanardað gibi. Alnýnýza yazýlan kedermiþ deyin, çektiðiniz çileler uðruna verdiðiniz mücadeleye deðermiþ sanýn.