Söndü çoktan evlerin ışıkları.
Olmuştur hayli kurt kuşta yuvasına çekileli.
Limanda yalpalayan bir kaç gemi.
Fenerinde benim gibi,
Kalkacak günle beraber hükmü.
Silinmeye yüz tutan yıldızlarınların yüzünde,
Seyrediyorum yüreğimden,
Severek incitmeden seni.
Acılar topluyorum bir kenara itilmiş.
Sevdaları yokluyorum bir karış toprakta.
Binlercesi yaşanmış bitmiş.
Gözbebeklerim telaşa veriyor!
Çığlığımdan uyanıyor bir kaç baykuş,
Nefretleri kimler böyle kimler?
Ruhuyla kusup gitmiş?
Kıskacında bir bunaltının,
Şişiyor dilim dudaklarım,
Söyleyin bana söyleyin !
Ben burda neyim?
Sözlerimi aciz bırakınca gözleri.
Şairliğim savaşımdı,
Kabul etmeyince yenilgiyi.
Bir mevsim vardı hani?
Şairlerin uğrak yeri.
Bir kere dokundum,
Ölemiyorum ölemiyorum şimdi..
Bir kalksam ayağa erecek murada sanki başım.
Belki sol göğsümün üstüne takılacak aşkta nişanim.
Toplanıyor yer ,katlanıyor gece.
Bitti mi derken?
Ben durdayım,işte elim işte ayaklarım,
Öyleyse nasıl ?
Yeşil sularda sürükleniyor naâşım
Sen benim derdim, ağrım,
Salacağım seni,
Dur artık dur sancım..
Ümit Seyhan
Berlin, 20.10.2013..
(
Dur Artık Sancım başlıklı yazı
Ümit Seyhan tarafından
20.10.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
