Ýkimizin de uykusu gelmeye baþlamýþtý; uzandýk. Karanlýðýn içinde ellerimi arýyordu, bana doðru döndü. Nefesini yüzümde hissediyordum, beni ne kadar çok sevdiðini mýrýldanýyordu masal anlatýr gibi, ninni söyler gibi…Saçlarýmý okþarken ruhum bir hayal bahçesindeydi; kumdan kuleler yapýyordum ikimiz için ve dalgalarýn ulaþamayacaðý sahillere yazýyordum adýmýzý… Bu kadar derin yaþamamýþtým aþký ve hiç bu kadar zor olmamýþtý. Göðsüne doðru süzüldüm ve ondan baþka her þey yok oldu. Gözlerimi kapattým ve sonsuz bir güvenin koynunda uykuya daldým…

Korkunç bir kabusla fýrladým yataktan; baþka bir sevgilisi vardý aþkýn. Onunlaydý her an, mutluluðunu üzüntüsünü onunla paylaþýyordu. Ben deðildim hayatýndaki bir baþkasýydý. Onu kýskanýyor onun için aðlýyor kendisini paralýyordu. Kendimi bu kadar berbat hissetmemiþtim, sevdiðim adamýn hayatýnda baþka birinin olmasý zamanýný onunla geçirmesi… Bu korkunç bir þey … Bu rüya bile olsa caným çok yanýyordu; kabullenemediðim bir þey vardý ama ses çýkaramýyordum. Sevdiðim herþeyim ben onun diðer yarýsý olmuþken nasýl bir baþkasýyla olmasýný kabullenebilirim, nasýl dayanýrým baþkasýna da benim gibi sarýlmasýna, bakmasýna…Yanýmda öylece uzanýrken onu izledim; ona dokunmak, yanýnda olmak tarifi mümkün olmayan bir mutluluktu. Hayatýn bana sunduðu en büyük hediye þu an karþýmda uyuyordu ve onu kaybetmek kendimi kaybetmek olacaktý…Kalbimin çarpýntýsýyla gerçekten  uyandým; yanýma baktým uyuyordu gerçek olamayacak kadar güzel görünüyordu her þey evet yanýmdaydý ama yasaklý, yanýmda ama bana ait deðil…Meðer rüyanýn içinde rüya görmüþüm ben, o korktuðum kabusun içine düþmüþüm ben, rüya dediðim gerçeðin ta içinde uyuyormuþum ben.