Basireti baðlandý hepten,

Tüm kelimelerin;

Aslýna rücu ederken bu ruh

Ve bu beden,

Yaþamýn en kýyýsýnda

Özlemle beklemekteyim…

Hayallerim ufuk çizgisinde:

Öylesine yoðun,

Bir o kadar ulaþýlmaz,

Dinmedi ki esen rüzgâr;

Kâh kokunu taþýdý bana

Çok uzaklardan,

Kâh ýslandým

Kendi gözyaþýmda…

Sebepli sebepsiz tüm çýrpýnýþlar;

Bir yaným yalnýzlýk,

Bir yaným özlem

Ve aslýnda;

Neyi, kimi özlediðimi bilmeden.

Yer, gök öylesine engin;

Be ise kâinatta çoktan kaybolmuþ

Bir kum tanesiyim;

Yitip gitmiþ, ulaþýlmazlýðýnda

O uçsuz bucaksýz sahillerin.

Belki de kayan bir yýldýz,

Belli belirsiz.

An, gün, yýl ne fark eder;

Bilir Yaradan,

Ýçimden geçenleri

Teker teker.

Dileðim ise hep ayný,

Sürekli ötelediðim.

Bilirim, geç deðil henüz;

Dur gönül,

Daha ne ki bunlar

Henüz yolun baþý.

Söz verdim kendim,

Vaktidir artýk,

Sildim kurumuþ gözyaþýmý.