1 Eskişehirde Tramvay Yolculuğu
ESKİŞEHİRDE TRAMVAY YOLCULUĞU

Yaşamın yolculuğunun yanısıra üstelik bir de tramvaya binmiştim yaşama sevinçli!
Yılların yorgunluğu üzerime çökmüş olsada yarı bitkin yarı hevesli,eskisi gibi olmasada yürüyüşlerim yol almalarım,vasıtalar yoluma devam dercesine destekteler.
Zamanın eylülündeyken daha bi sıkı sarılışlarım var sevenlerime...!

Sabahki proğramdan sonra geldim tramvaya...

Gençlerde bir yerlere yetişebilme öğrenmeye çalışma gayreti içerisinde hoş bir eda...seda!...
Yaşlılarda yetiştiği yerlerin hüznünde,bildiklerini unutma çabasında,buruk bir gülümseyiş,derin susuşlarda!...

Durakta beklerken oturduğum yerden uzağımdaki oldukça yaşlı teyze yanıma gel kızım buraya otur dedi ve biz yakınlaştık!
Yüzündeki her çizginin bir anlamı olmalıydı.
Dertliydi...başta en çok değer verdiği gözü gibi baktığı evlatlarından!
Ağır kelimeler sarfediyordu bir taraftanda kendi ayakları üzerinde durabildiğini.
Gençlere inat onun hiç de acelesi yoktu.
Gideceği yerlere varmıştı,çok yorulmamıştı aslında çünki hala gidiyordu ki hayatın merdivenli yokuşlarından!
Onu yoran şeyler GÖZÜYDÜ...KULAĞIYDI...YÜREĞİYDİ!

İşte geldi tramvay...

Gençlerde yer kapma telaşı...yaşlılarda binebilme gayreti...!!!

Önümde oturan yaşlı bir amca bir elinde bastonu,diğerinde oldukça ağır poşeti içine doldurmuş gül yasini gençlere elinin ulaştığı herkeze ücretsiz dağıtıyor.
Kimi alıyor memnun oluyor sağol amca diyor,kimi de hiç umursamıyor!
Karşı yanımda hamile bayan oturuyor,6 yaşlarındaki çocuğunu çağırıyor kalabalıklar arasından.
Ben dalmışken kendi dünyama bir çocuğun pardon pardon şavkıyla irkiliyorum!
Annesine öyle güzel diyor ki,bak nasılda pardon deyince herkez bana yol verdi değil mi anne!
Sonra sever bakışlarımla beni farkediyor.
Biraz utanıyor sonra çocukluğuna tekrar dönüyor.
Etraftakiler kendi düşüncelerinden uzaklaşıp çocuğu dinliyor...gülümsüyor!
Müjdeyi öğrenmiş bir yerden anlamını soruyor...
Anne karnı burnunda hamile kucağının diğer yarısına oturtuyor çocuğu hiç yüksünmeden!
Anlatıyor hiç bıkmadan...
Çocuk dinliyor can kulağıyla!

Bir an gözümün önünden sabahki proğramımdaki gördüğüm yaşlı kadının sesi kulaklarımda...
Şimdiki zamanda yaşlılık hiç iyi bir şey değil kızım!
Hiç kimse seni can kulağıyla dinlemiyor...anlamıyor...görmek istemiyor!
Hep bir aceleci telaşlı tavırlarla işimiz çok vaktimiz hiç yok diyorlar!
Onların içi rahat heralde?!
Ben yine huzursuz hala çocuklarımın sıkıntılarında...endişesinde...sevgisindeyim hala!
Oysa aynı yollardan bende geçmiştim hayatın zorlu koşulları içinde!
Öncelik hep onlardaydı.
Doğru ya onlar daha benim yaşlarıma gelmediler ki beni anlasın!

Çocuk müjdeyi kendini sevindirmek sanıyor.
Anne yok hayır sen öyle birşey yapmalısınki ben sevineyim seni ödüllendireyim diyor...
Çocuk haydi bana bir şey al diyor sabırsız!
Anne...mesela okula gidecem dersen bana müjde vermiş olursun diyor!
Çocuk mızmızlanıyor...gitmicem işte gitmicem!
O zaman kaydını sildiririz diyor,çocuk onuda istemiyor!
Neyse anne biz bu konuya evde karar verelim bence diyor.

Tramvay duruyor durağında...
Çocuk hızla iniyor...
Anneden uzaklaşırcasına!!!

Yolculuk devam ediyor...

Zaten yolcu değilmiyiz ki...
Hayat denilen yolda!...

-AYLA CERMEN TÜFEKÇİ-
( Eskişehirde Tramvay Yolculuğu başlıklı yazı Ayışığı tarafından 13.03.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.