Online Üye
Online Ziyaretçi
Feryat figan edip, inlerken sazım,
Telden bilmez o yar, bırakıp gitti.
Ateş demlerinde yanarken canım,
Külden bilmez o yar, bırakıp gitti
Konuğum hazandır, yürek yaralı.
Bir başına ağlar dağın maralı.
Sevdikçe aşk açan bahtı karalı
Gülden bilmez o yar, bırakıp gitti.
“Sensiz gülmem!” derdim, bana gülerdi.
Elin gözündeki yaşı silerdi.
Derdimi derdimle, taşla bilerdi.
Dilden bilmez o yar, bırakıp gitti.
Bu aşk bir ummandır, susmaz söylerim!
Gökte turnalara, nazar eylerim.
Vefasızın şahı, şimdi neylerim?
Halden bilmez o yar, bırakıp gitti.
Filiz ALTIOK DURAK
Yazarın
Önceki Yazısı