Kışın tam da ortası
Gecenin bir yarısı
Vakit geçmiş oldukça
Muteber bir sessizlik
Yakarken için için.
Telaffuzu imkânsız onca
duygunun seyri
Teferruata gerek olmadı
hiçbir zaman
Bilen bilir zaten içinden
geçeni.
Muteber bir yalnızlık
Azıcık hoş görü
Kanıksamış olsam da
Dile gelmez tek bir
serzeniş
Biraz berduş heceler
Biraz efkârlı şu
dizeler.
Korunaklı ve ışıltılı
bir dünyanın
Çoktan kapanmış perdesi
Sıkı sıkıya üstelik
Işıklar sönmüş hepten
İzbelerde gölgeler
Sığındığım o taş
duvarlar.
Sessiz ve öfkeliyim hiç
olmadığım kadar
Yeminler dizdim ardı
ardına
Sustum ve ağladım
hunharca
Yol yordam bilmez olmuş
iken
Konuşsam ne fayda.
Romanın tam ortası
Sonu belli çoktan
Oysa yazdığım onca hikâye
Gerçek sandığım onca
parçalanmış hece.
Bir insan, bir duygu
Tüm kaygılarım diz
boyu.
Açmadığım nice kapalı
kutu
İçinde saklı onca duygu
bin bir huylu.
Soluk benizli adam
Hey sen, söyle bu da mı
yalan
Dilerdim gerçeğe dönse
bu rüya
Kimim ya da ne çoğunun
nazarında.
Kılı kırk yarmış olsam
da
Son seçenektin arda kalan
Siyah bir gecenin
örtüsü
Onca yalanı gizlerken.
Bu da son rüyaydı işte
Hepten nihayete eren.
Son dilek, son sevda
Siyah artık tek renk
Dünyamı kaplamışken
boydan boya.