Online Üye
Online Ziyaretçi
Kolektif bilincin bir adım ötesi
Bunca yadsımazlığım belli ki
Diz boyu tedirginliğim
Adeta koyultulmuş düşlerin
Nirengi noktası nihayete ererken.
Huysuz bir ergen kadar anlaşılmaz
Yalnızlık örtmüş iken üstümü.
Bir yorgan sıcaklığı adeta
Aşkın ve hüznün boğuk nefesi.
Buram buram hasret kokar odalar
Kırık bir sandalye kadar çarpık ve
çelimsiz
O canhıraş nidalar yürekten yükselen
Ayracı ömrün
Adına özlem denen…
Ne izdüşümü ne de gerekçesi
Olabilir mi sonu
Asla erişemediğim o düşün.
Heceler sabırsız ve biteviye
Bakışlar donuk iken nezdinde
Umutlar bile kanaatkâr elden
geldiğince.
Eksiltili binlerce cümle
Ayrı düşmüş birbirinden sayısız
kelime;
Öznesi ben,
Yüklemi yine özlem.
Tüm imgeler külliyen yalan
Tanımsız ve anlamsız
Yoksun kalmış sevdadan.
Bir yanım alabildiğine ötelenmiş
insanlıktan
Diğer yanım hüküm giymiş iken yalnızlıktan.
Eksik gedik ne varsa
Ellerim ile dizmiştim oysa
Hicap ettiğim onca anı
Kırık bir güfte nihayetinde
Çoktan koymuş iken son noktayı.