Kaybediyor dirayetini onurum

Alabildiğince keşmekeş

Olabildiğince yorgunum


Gözlerinde yeşermeye başladı

 hayali ırak düşlerin

İçime düşen o beklenmedik

Davetsiz acıdan bilirim


Hazır yitmişken gözlerine

Son bir kez bakma cesaretim

Gidiyorum şimdi ben

Bir buse ile bu anı süslemeden

Bir hoşça kal demeden

Gidiyorum

En çokta seni sevdiğimden


Bir bıçak gibi kesmeli ayrılık

Kapatıp gözlerini vurmalısın

Bir anda bölünmeli hayatlar

Bir anda öyle yanmalı ki canın

Kendini bu acıdan ibaret

Yıllarca bu acıya  ibadet  

Ederken bulmalısın


Öfke büyütür kin yürütür

Uzatmalı ayrılıklar

Aşk soğurken kenarda

Vicdana ok gibi saplanır yaşanmışlıklar

Yinede hiç yıkılmaz 

İki yürek arasına örülen duvarlar

Yağarsa bir gün pişmanlığı yeşertecek yağmurlar

İyi bak ıhlamur ağacında ki kuş evime

Yem koy serçeler için arada bir

Ve beni içten gelen bir gülümsem de

Gitmiş ama bitmemiş

Gitmiş ama kalmış bil

Gidebilmek aslında  kalmaktan unutma ki

Çok ama çok daha fazla sevmektir 



( Kuş Evi başlıklı yazı Ümit Seyhan tarafından 24.02.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.