İçimdeki volkanları daha yeni söndürmüştüm…
Bitti diyordum artık ;
Yüreğimi avutmak için söylediğim ninni.
Uyandığımda bir sürü baykuşlar dolaşıyordu tepemde
Sen güvercinim;
Nasıl da kanat çırpıyorsun görmediğimi sanarak
Titrek kanatların su serpse de içime
Yorulma can kanatlım baş edemezsin
Baş edemezsin!
Çirkin baykuşların yarasa gözleriyle
Öyle çok çirkinliklerle dolmuş ki etraf
Gözlerde fer yok, bakışlar sahte
Kalplerinin çirkinlikleri yüzlerine vurmuş
Kendini akıllı sanan kargaların gagasında peynir
Tilki desen dibinde bekliyor av peşinde
Bir de şu alıklar yok mu
Sayelerinde sazanlar takla atar oldu denizde
Ruhlar desen kokuşmuş
Kıyameti bekliyorlar ah bir gelse diye
Yok bir tanem yok kıyamet de çare değil
Sahte yüzlere giydirilmiş maskeler çözülmedikçe
Ve bütün bunlara rağmen
Nasıl da dolaşıyorlar ortalık yerde
Gören de dünyayı onlar yarattı sanır
Kime konuşuyorum ki ben!
Aslında;bir alığa bir sazan çok bile...
Kardelen
Serap Sönmez
