Ellerim koynumda çöküyor akşam

Saplanıyor yollara ok gibi müjgan

Kulaklarımda eski yırtık bir hüzzam

Masada boş bir bardak çakmak sigaram


Yağmur yağdı şehre akşama yakın

Toprak kokusuyla girdi bilindik sancım

Keşkeler sorguda ümitler yorgun

Sanırım ben ben biraz aşığım


Ayağım eşikte elim duvarda

Duruyorum öylece kapı aralığında

Mutluymuş gibi bakınca buradan

Perdeyi çekmeyen karşı komşuda


Gece iniyor alıştırarak karanlığa

Emiyor ayı yıldızlar,sanki ana kucağında

Kokusu karışmış,ıhlamur akasyanın 

Mevsim yine ilk yaz ve ben betbahtım


Hani anne zamanla geçecekti acım

Sevecektim tekrar  en güzel aşka layıktım

İçim bomboş yine bak, ağlamam yakın

Üşüyorum anne,ısıtmıyor sıcaklığın


Bir ipe dizilmiş ki gecenin ardında gece

İnançlar kader diyor,yenilgi ritüelde

Gündüzlerim meze çay saati sohbetlerinde

Mutluluk oyununu dahilim, büyüdüm anne 


Boş duvarlara yine dalacak gözlerim

Tahtımı yaptın da anne, ya özlemlerin

Ben ben olamadım hiç,hayallerindim

Sen bende aslında anne, kendini sevdin



İçimde yeşil bir dal ki gözlerine benzer 

Sen çocuk yanım sanıyorsun oysa ki ezber

Bir gün neden şair olduğumu sorsaydın eğer

Affet beni aşk suçlu benmişim meğer


Yine senin bilmediğin düşlerdeyim

 Bir sır vereyim sana, perileri var gecenin

Uçsuz bucaksız bir karanlık okyanusta

Kabuğunda bir inci gibi anne derinlerdeyim



Ümit SEYHAN







( Aşk Ben Ve Annem başlıklı yazı Ümit Seyhan tarafından 3.06.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.