Hayatýnýn bir döneminde,
Bir anlam katabildiysem yaþadýklarýna,
Sevdirebildiysem müziði sana
Gösterebildiysem eðer kalben dokunabilmeyi,
Mutlu edebildiysem bir dakikalýkta olsa
Nefes aldýðýnda aklýna gelebildiysem eðer
Önemli deðil vakti zamaný...
Düþlerine girebiliyorsam,
Düþünürken de aklýna AÞK geliyorsa eðer
Ve taki zaman ötesinde kayboluyorsa ruhun,
Ve bensem bütün bunlara sebep...
Baþara bilmiþim demek,
Kalbine dokunabilmeyi...
Ta ki baðýrabilsem sana,
Ama dudaktan deðil,
Kalpten, en ücra köþeden,
Duyurabiliyorsam sesimi,
Ýþte tam o anda, diyorum ki,
Ortak bir zamanda buluþtuk sanýrým yine,
Nerede diyorsan...
AÞK ta diyorum sana...
Hiç birþeyin hatýrlanmayacaðý o güne kadar,
Sen de benim aklýmdasýn unutma...
AÞK diyorum ne feci birþey,
Ne unutuluyor, Ne unutturuyor...
Sen her zaman bil ki,
Ben senin kalbine dokunduðum yerdeyim...
Bir AÞK kadar uzakta...