Online Üye
Online Ziyaretçi
Öyle zor ki seni anlatmak
Ne desem, ne söylesem, sanki her şey az gelirmiş gibi.
Kısa cümlelerle anlatılmıyorsun,
Uzun cümlelere hiç sığmıyorsun.
Nasıl desem, böyle hafiften hafife,
İnceden inceye kalp ağrısı yapıyorsun.
Kafamda ki soru işaretlerinin arasında,
Bilinmezlikleri yaşatıyorsun.
Nasıl desem sana, bana hep sol yanımdan geliyorsun,
Hep, en zayıf yerimden vuruyorsun,
Hep, en zoru istiyorsun.
Biliyorum şimdi ne söylesem harfler bana gülecek,
Yan yana gelip de oluşturdukları cümlelerde.
Seni anlatamadığımı görecekler,
Ama sen görmeyeceksin.
Sanki böyle ıssız bir çöldeyim ben,
Ve sen uzaktan görünen serin sular gibisin…
Anlatabildim mi, o su ne kadar serapsa,
Sende o kadar hayalsin.
Şöyle, dikenli tellerle çevrili bir yeşillikler bahçesisin,
Ve ben her seferinde dikenli tellere takılıp canını yakan,
Her tarafını kanatan küçük çocuk gibiyim.
Her yerim kanıyor,
Her yanım ağrıyor en çokta kalbim.
Şimdi ne desem boş inan,
Kendini benim gözlerimden görmelisin.
Aslında, ne sen benim hayalimdeki gibisin.