GÖLGE

 

Gölge. Her şeyin bir gölgesi var. Işık hariç. Nedir gölgenin gizemi? Gizem, ışıkta gizli. Gölge. Işıksızlık denizi… Ve ışık varsa ışıksızlık var. Işık yoksa gölge yok. Nur yoksa beden yok…

 

Ama bir sabah, dedi adam, tülün ardından süzülen ışığın gölgesini tattım ben. Işığa düşen ışığın aydınlık karanlığını…

 

Gölge. Ruhun izdüşümü. Gölge. Varlığın karanlık yüzü, yokluk yanı. Gölge. Hiçlik bölgesi…

 

Ve varsam, gölgemle varım dedi adam. Gölgem benim gölgem, ya ben neyin gölgesi?

 

  

 

BALON, KOVA, ADAM

 

Adam parkta oturuyordu. Baloncuyu gördü. Balonlar hürdü. Balonlar balon olalı, hep göklerde süzülürdü…

 

Oysa balonlar dedi, sonra adam, boğazlarında asılı ipi görmüyorlar. Ve onları balon yapan düğümü… Bilseler, özgürlüklerinden de, balonluklarından da şüphe ederler. Balonlar bunları bilemez. Balonlar kalabalık. Balonlar balonlarla beraber. Balonlar kendileriyle meşguller.

 

Karmaşık ilişkiler içinde, birbirlerini pohpohlayıp şişirerek, birbirleriyle çekişerek, patlatmaya çalışarak birbirlerini, esen rüzgara kapılıp çarpışarak, birbirlerini taşıyarak, taşlayarak, anlayarak,anlamayarak, birbirleriyle birlikte, yatay özgürlüklerinde gezmekteler. Balonlar, balonlar, rengarenk balonlar. Biri birinden ayrı, birbirleriyle aynı balonlar…

 

Ve bir balon, sınırsız özgürlüğün özlemiyle dolu bir balon, kurtuldu baloncudan ve göklere uçtu. Adam uzun uzun baktı balona. Renginden sıyrılıp bir nokta olana kadar baktı. Balonlar ise, onu görmüyordu bile. Ve adam, özgürlüğünde ipini, içinde balon şişkinliğini yüklenmiş o yalnız balona acıdı. Sonra kalktı yerinden. O da kendi yolunda yürümeye ve düşünmeye koyuldu.

 

O balonlar ki bağımsızlıklarının bağı baloncunun elinde. İpin ucu baloncu. Baloncu dolaşır caddelerde. Baloncu istediği yere gider. Ve balonlarca balonlar, balon olalı hep göklerde gezer…

 

Ve sonra adam, adamı gördü.Bir kovayı sulayan adamı. Benlik dedi adamın gözleri, suyu hapseden kovadır. Havayı havadan ayırdığını sanan balon… Kovayı dolduran öz ne? Balonu şişkin tutan kim? Balon patlayacak, balon sönecek, ruhu Ruh’a dönecek. Boş kova ne ile dolu? Suyu Su ’ya dönecek. Benlik varsa sınır var. Şekil var. Balon balonken Ruh’tan ayrı, kova kovayken Su’dan…

 

Adama baktı adam. Gözleri derinine daldı. Anladığını anladı. Ve sonra, elinde hava dolu bir kova, adamların arasına aktı…

 

 

 

 

 

 

 

( Balon Kova Adam Ve Gölge başlıklı yazı KENAN KOÇ tarafından 2.10.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu