Ansýz, zansýz nasýl da zararsýz

Sonsuz baþa aldýðým her seferinde

Kayýt dýþý gizli bir tanýk kadar pervasýz,

Sondan baþa sardýðým

Gömüp de içine saklandýðým:

Devrik cümleler çýkmýþ yoldan bir kez

Zirvede madem meylettiðim

Gönülde hatta sevdadan türettiðim.

Emsalsiz bir gönlün hutbe bildiði,

Dokunuþuna ebediyetin her dem meyleden.

Nöbete çaðýrdýðým yarýnlarda saklý adýn,

Hicap etsem de söylerken feyiz aldýðým.

Kaç þarký, kaç dokunuþ, kaç terk ediliþ:

Hadi sav sen de sýraný rahvan gönül

Peyder pey tüketildiðini görmez miyim.

Saklý sevi dili en derinde,

Yüzümde titrek ve solgun bir gölge,

Kayýtsýzlýðýmýn yürek burkan yankýsý,

Sanma sen yine de,

Ýkrardandýr bunca sükûnet.

Muðlâk bir düþ, aþkýn týnýsý

Ve yüreðin aþý gizlice sýrdaþ bilmiþken

Yalnýz ve kor geceyi:

Tüketilmiþliðin gölgesinde yaþar yürek:

Öylece ve sessizce saf tutar raðbet edilesi bir niyaz ise

Hükmünü verir önceden hele ki serkeþ týnýsý

Yoðrulurken günden güne.

Yanýlsama sen ki heybetli bir düþün tecellisi;

Aþk yine yýkým yine devingen

Varsýl gölgelerin hâkimiyetinde

Çaldýðým kaçýncý þarkýda

Ýçinde saklý tüm nazým, niyazým.

Kanýksamak mubah, ölüm günah

Sýrdaþ bildiðim gök kubbede saklý tüm yalnýzlýðým.

Bin kelama bedel bir tebessüm

Gözlerinde kaybolduðum bitimsiz günlerin

Sarkacý belli ki savrulduðum.

Hülasa bir edim hele ki o münafýk öngörüler,

Dipsiz bir evrim her yeni gün

Yeniden þekillendirildiðim:

Belli ki mizacý olmazlýklarýn karargâh kurduðu

Cibilliyetsiz oynak insanoðlu

Aþký yadsýmýþ, günahý kanýksamýþ

Nasýl da pür neþe:

Her sözü iðneli,

Öylesine astýðý günahlar boynuna

Tanrý seyrederken sessizce.

Bir nebze de olsa taþan usul usul

Fazlasýyla yorgun, bitap o telaþýn.

Hanidir bir tezahür iken yetim yaslar,

Gönülden ýrak olmasa da

Nedamet yüklü fýsýltýlar:

Kâh girdabýnda kâh gönül tezgâhýnda

Ve fazlasýyla asýlsýz bir günce,

O muteber hayli tekin olmayan bir tecelli mi yoksa

Sözüm ona revnak kýmýltýsý,

Çýkmýþken ipliði pazara tozutmuþ devranýn.

O revnak kýskacý, demli gölgeler iken çýkan ayyuka

Ve nazarýnda soluduðum güleç bir akþam

Hani olur da çýkmam sabaha.

Güncemde þerh düþtüm hayata;

Debdebeli ahkâmlarda soluklandýðým

Ýçli bir öfke misin yoksa bu denli akla zarar?

Hani olur da kývranan bir buðu penceremde

Ve yalýtýldýðým dingin günler iken

Nasýl da huzur bulduðum…

Anbean yoðururken zaman,

Tefekküründeyim madem her an,

Asla da piþman olmam

Varsýn yüreðe ziyan bu hükümlü devran…

Güdümünde telaþýn

Ve pür-ü pak sefaletin,

Yoksul bir hane efkârý yâd eden,

Ýnkârý ne mümkün ey aþk denen

Sonlanacaðýný bilsem de gün ermeden nihayete…