Online Üye
Online Ziyaretçi
HÜSRAN SEVDA
Suya düşen hayallerle, dolu hep
Aşka ümit bağladığım her anlar
Kader değil, sendin, vefasız sebep!
Beni, benim gibi, sevenler anlar
Bir hevesmiş meğer ansızın geçti
Sensiz yaşamanın,
hazzını seçti
Yangınlarda, kül olmaktan, vazgeçti
Ben yandım bir kere, yanmasın canlar
Bir zalim yüzünden, aşk beni yıkmış
Suçlu gibi kader, kodese tıkmış
Ruhum, firar sanki, bedenden çıkmış
Bir mahkûm misali, ah ile inler!...
Bir hiç olsam bile, senin gözünde
Bir kuş kadar hürüm! Şu gökyüzünde
Sen ister dur, ister durma sözünde
Bunsan sonra artık, seni kim dinler!
Vicdanım çok rahat, yok ki bir suçum
Bir Aşk ateşiyle, yanmıyor içim
Umarsızım! Sana karşı, bir hiçim
Ne seni anarım, ne kulak çınlar
Şu gönlüm mülteci, sevdamsa sürgün
Bak iltica etmiş, yüreğim vurgun
Beklesen de asla dönmem, hiçbir gün
Bitmez kâbustu, yaşadığım dünler!
Silinmiş anılar, kayıp yerinde
Hüzünler kalmış, bir tek derinde
Elleri boş dönmüş, her seferinde
Vefalı!ya hasret, geçen zamanlar
28. 11. 2016