Online Üye
Online Ziyaretçi
Gözbebeklerimde yanıp duran ışıklar
Gecenin içinde dans ettikçe
Ölümün gözlerine baka baka
Dağıtıp yapbozları
Birleştirirdim hayatımı
Kimseye aldırmadan…
Bir şafak erken ölürdü
Çözümsüz bilmeceler hezeyanında
Büyüyen korkuları gölgelerdi mevsimler
Üzerinden gelip geçen binlerce yolcu
Çiğnerdi bakışlarımı
Kulaklarımda sokakların uğultularıyla…
Geceyi ipe dizercesine
Sabaha ısmarlardık
Hani ay tutulsa
Vebalini taşıyamazdı yeryüzü
Çiçeklerin kokularında
Dalgalar kıyılara vurdukça ölürdü
İzlerdik uzaklardan…
Akıl sessizce tutulurken
Vuslat ölüm çığlıklarında
Başrole bürünürdü
Susardı saçlarını omzuna dökenler
En gaddar emellere
Sessiz kalarak…
Sözcüklerimle kurduğum saraylar
Senin zindanın olurken
Bakışlarını gömdükçe sızlanacak
Fitili tutuşmayan lambalar
Titrek alev muştusuna
Gülüşlerini gömerek…
Nice yağmurlar
Zemzem diye dökülür üzerimize
Hayatın zor yokuşlarında
İhanetin koynuna girenlere
Bir elif duruşu hediye ediyorum
Sefasını sürsün
Âdem'in cennetinde…
Âdem Efiloğlu