Son umudu besledim serçe gagasýnda

Bir tohumdu rast geldiðim.

Bir kýyam ya da med-ceziri yüksünlüðün

Tutuþan yongasý

Aþk misali yüz görümü iken içine gizlendiðim.

Sevmelerle bozmuþtum aklýmý:

Ýhanetin arsýz týnýsýnda gölge bildiðim fecri yine

Yoksunluðum bir týnýda nakþeden o beyhude ateþ.

Varlýðýmdý ýrak tuttuðum,

Varlýksýzlýðým yine secdemde huzur bulduðum:

Kaybolmalarla bozmuþtum aklýmý

Ve þeceremde kanlý bir ýrmak yine

Ýsyanýn tövbe buyurduðu.

Ha solumuþtum ha solmuþ bir gül

Yine gölgesinden mahrum:

Sükûtun haznesinde ýslanmayý beklediðim

Teveccühü Ýlahi Sevdamýn.

Gönül küpeþtesine buyur ettim edeli beþeri,

Yansýyan cemalimi ele rehin verdiðimden beri,

Bir nebze de olsa kin beslemedim,

Demeye ne hacet:

Ýç sesimdi ýrak dünyadan,

Aþkýmdý boyumdan büyük.

Kan revan insanlýk:

Kýnýnda haset ve ceberut bir tahakküm

Yine peþrevi mundar bir yalanla yâd eden hüsraný

O mazlum ki bihaber eþrafýndan.

Ol ki olayým, demelerle

Geçti alayý ne çok zehirli tümce:

Karýlmýþlýðýn dermaný yine evet yine

O þiirde gizli:

Yüzümü gere gere,

Gergefin isyaný belli ki tek bir kýrýk hece;

Baþ aðrýlarým ölümün habercisi

Tek peronda gizli sabýk aþkýmýn

Terennümü yine bir isyana yüklü;

Sevi dilinin muteber imi

Nahoþ bir tekerleme.

Sondayým eþrafý hükümlü;

Cürüm bedeli naif bir küfür bilmediðim,

Geceyi yordadýðýmdan beri

Yorgun gök kubbenin son sihri.

Ölümlüyüm ve de takýsýz;

Gizemliyim belki de kelamý yitik sevici bir imge.