Ölümlü cümlelerin hüznüne delalet bu þiir,

Kekremsi mazinin de güzergâhýnda

Attýðým tohumlara nazire eden bir tükeniþ.

Densiz iklimlere düþtü yolum bu gün

Bir de bildiklerimi tehir ettim:

Yakamoz sevdalarýn þeceresine yýðdým bir bir,

Bir beyitte bir de resmini çizdiðim yalnýzlýk:

Boþa koyduðum bir demde

Birazdan gelecek olan misafiri de uðurladým

Gelmeyeceðini bildiðim mutluluðun sýrrýný nakþettim geceye:

Bilindik bir taarruzda sebat ettiðime deðer bir miladý da

Evlat edindi madem kader…

Savdým sýramý gecenin yarýsý,

Teðet geçen benliðim ki evrenin

En aymaz sancýsý,

Uyutulmuþluðumun cinaslý iç çekiþi;

Gizlerin ferine yüklediðim gizem,

Çatal karam, caným Çingene’m

Diyen bir þarkýyý dem bildim,

Densizliðin de kitabýný yâd ettim gün ve gece.

Deryalar kurudu baðrýmda yanýk bir kelam;

Sözler çürüdü yine ardý ardýna attýðým çentiklere

Nazire eden bir feryadý kem bildim ser bildim,

Sevip sevip dirildiðim bir gölgeydi madem hayat,

Ýfrata kaçan en debdebeli hüzün müydü

Ölmeden verilen berat?

Yine bir surede, bir yankýda;

Aldatýlmýþlýðýn acýsý,

Kanatlanan mutluluðu boykot eden

Bir Tanrý mýydý yoksa

Enseme atýlan onca tokat;

Oysaki tek bildim yar bildim

Dingin yüreðin mabet bildiði huzurda nakþetti

Ýlahi Adalet, yine kayýp güncemde bir rota;

Benliðin ikliminde söylenmiþ serenat:

Adsýz hücrelerimde büklüm büklüm,

Yorgunluðun hicvinde belki de

Ansýzýn içine girdiðim girdap…

Sen, dediler de gelmedi devamý;

Söz, dediler de duydum verdiðim sýrrýn yankýsýný;

Sev, dediler demesine

Zaten sevdim kendimden geçercesine… lakin,

Kayýp selamlarýn bilindik nazlarý,

Ettiðim dualarýn da kayýp beratlarý

Bir de iþkillendiðim bir gölgeye düþmüþken yolum,

Yarým yamalak okþanan yetim þiirlerim;

Kökümde de baðrýmda da nidalarý kayýp þarkýlar;

Benlik zaten terk edilmiþliðin acýsý ile yanar da yanar.