Dokunmaksa ayaküstü kelama

Bir de sýrtlanmak

Her dem kara kalem mesaide iken:

Hanidir yüreðin teneffüs ettiði zehir misali

Ölümlü bir düþe meyyal

Düþe kalka zaman zannýmda bir yalan mý yoksa

Edindiðim mertebede hüznü teðet geçen bir cümle özlemi?

Zinhar yalan mutluluk

Hele ki ötekileþen yürekte kanayan cümlelerime

Tuz basan insan ihlali yine kekremsi yalnýz

Ve çelimsiz günde bir de ikliminde

Seyrinde olmakla eþdeðer

Gök kubbenin hangi titrek isyaný ki

Rahmet bildiðim duygularýn fevri kelamý;

Bir de eklem yerlerinde ömrün

Saðaltmaksa yükümlülüðüm

Peþi sýra izini sürdüðüm insan siluetleri.

Tam takýr kuru bakýr içimin isyanlarý:

Atamadýðým naralardan bile sorumluysam,

Vay halime!

Sen ki kara gök sen ki yaratýldýðýndan beri

Þeytana köle:

Dumura uðrayan bir miat mý yoksa

Sersem masumiyetin yaralý çocuðu?

Bir yürekte saklý bir de boynu bükük çiçek misali;

Bir huzmede bir de baðýmsýz bir eksende

Aþka meyyal tüm yorgunluk

Kurma özürlü olduðum bir cümle kadar da özlemim,

Demelerden yorgunum,

Demediklerimle iþtigalim hanidir:

Kara kuru bir imgedense

Etli canlý bir ses olmalýyým her yürekte.

Matemim ömür boyu,

Peygamber soyundan tüm zikri madem edindim

Yüreðin ebedi misafiri,

Hadi gel sen de

Buyur ettim bak;

Pervazýndayým ölümlü bir aþkýn,

Yarýnýmda saklý bir sonraki beyanatým,

Yeter ki ölmesin içimdeki çocuðun feryadý

Çýkmýþken arþý-ý alaya fermaným,

Varmadan ölüm denen dirliðe,

Hayatsa zaten kayýp bir gölge

Bir de hüznü katýk eylemiþken meþrebime,

Bir buse de sen kondur þu cebbar þiire.