Kuru sıkı bir tebessüm hatmediyorum özürlü güncemde;

Ben muafiyetli bir tekerleme arz ediyorum bu kez

Ama sen özürlü bir heyelan

Yine açan gonca misali

Gülümsediğine dair olmalı her şiir.

 

Şaibeli bir aşkın kucağında;

Yüreğin yorgun teranesinde

Buruk bir isim iken zikredilen

Yine harfi harfine

Belki de süzülen gözden sadece üç beş dize.

 

Ne yapayım, sevgili?

Aşk tadındayım her gece;

Görünmezliğin şeceresinde

Yetim bir dize kadar da tıknefes

Gelen ilhamı yok sayamadığım

Son gizeme bile şerh düşmeyi

İhmal etmezken Tanrı.

 

Yüreğe kuvvet, dercesine her yeni gün

Ve aşka biat ederken şiir şiir serildiğim

Şairane değil de şirin bir tebessüm kondurduğum

Sanma ki en asık yüzlü güfteyim

Gün ve gece.

 

Bu da yetmezmiş gibi

Görünmezliği giyinen bir hikâye kahramanıyım

Yine yazdığıma delalet,

Yine olmasa da fıtratıma ihanet.

 

Ah, ben, kursağında ne sitem ne yalan,

Ah, sen, sözcüklerin kısrak bildiği

En cahil aşkı da giyindiğim uğruna;

Sevip sevip de taştığım hangi kelamsa

Yine izini sürdüğüm,

Yine özrümü sunduğum

Yine sınanmayı meziyet bildiğim ve

Az sonra ölümü çağırmakla da eş değer

Yine sensizlik ile sıradan geçerken bunca acı

Üstelik hükmü kayıp bir kimlik değil de

Şairin giydiği en yalın ve masum giysi yine

Yüreğe teyelli bunca sözcük;

Sevdaya ayarlı her saat başı

Bir de gönül gözünden hallice

Sükûtu da derleyip hece hece.

 

Kaydındayım belki de kaybında;

Anmaktayım ar’dan yana yok iken tek şikâyetim

Arşı alaya çıkan cümle tadındayım belki de:

Hem de en gizli özne

En yetim yüklem

Bil ki sıfatlarla da yok asla işim

Hele ki özümde sevgiyi meşk edindiğim;

Yüreği surelere serdiğim

Sandıkça sarmalında yoksunluğun

Vardıkça akıbetine

İçinde zaman zaman olmasa da hakkaniyet.

 

Fıtratın en fakir kulpuyum,

En aciz de kuluyum evrenin

Olsam da sevda tadında nazarında bunca sitemin

Yansam da bölündüğüm hecelerde

Tutulan bir tutanak değil de

Tutuklu kaldığım şunca kelamı yok saydığın

Yoksunluğun birincil kaidesiyim hem de

Ayan beyan bunca cesaretim

Yine dünleri çoktan gömüp

Hali hazırda yeni yetme bir yürekte asılı kalıp

Ve kalıbımı bastığım şu pervazında

Hangi yürekse nefreti barındıran

Uzak dursun benden

Ve aşkın asaletinden,

Deme hakkımı bile alamazken evren sicilimden.

 

Varsın en deli ferman olayım

Belki de edindiğim değil de eklediğim

Her acıyı mumla ararken gün geceye ermeden

Şimdi solmalıyım izninle

Sonlandırmalıyım bariz bir acı olsa da:

Hem de yeniden açmak ve doğmak adına

İzin ver de öleyim üç beş saat

Toprağımı sulasın melekler gözyaşınla

Sadece senlik bir meziyet

Aslıma ne zaman ettim ki ihanet,

Deme hakkımı kullanıyorum

Yine açmaya aday bir gül tadında

Sarıldığım kollarında umudun salkım saçak

Şiar bildiğim hüznü de unutmak adına

Belki de kayda değer olmadım asla

Ne senin gözünde

Ne de evren yüklenmişken bunca laneti

Şu ufacık yüreğime

Hem de ne için?

Üstelik cahil cesareti bir imge olmalıydım ölüm öncesi

Zannımca geçiştirdiğim ölümlü bir tefrika aslında

Yazmak ve yaşamak arasında kala kaldığım

Şunca zamanı sunmuşken Yaradan.

 

( Şimdi Solmalıyım İzninle... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 1.11.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.