Sonlarý üflüyorum…

Son, bir, iki hatta ve hatta

Yeni bir kimlik atýyorum önsözü olmayan ömrüme:

Devinen yýllarý namert bildiðim yetmezmiþ gibi

Demlendiðim Ekim’i de es geçiyorum

Þiirin birinde,

Yine þaibeli þairlerden alamadýðým gözümü

Kapatmaktan bir hal olup da

Alý al moru mor sevdamýn peþi sýra

Takýldýðým ve takýndýðým hüznü kucaklýyorum.

Yerin dibinde bir mecra,

Öfkenin zuhur ettiði tesellide saklý

Tövbemi mimlerken Tanrý,

Akýl melekelerimi terk edip

Tokalaþýyorum duygunun kibrine yenik düþtüðüm

Ansýzýn gördüðüm hulasa bir düþ’ü mabet bilip de

Ýzini sürdüðüm þehirlerin koynunda banýyorum

Önce aþka sonra huzura

Sonra da ýlgýt ömrün köküne kibrit suyu çakýyorum:

Aslýnda sanýyorum

Biraz da sanrýlarýn ritmine ayak uydurmak adýna

Yalanlar söylüyorum

Koynumda büyüttüðüm çocuða.

Derli toplu sandýðým ne ise,

Sandýðým sanmadýðým hangi seyir ise

Seherin vakitsiz telaþýna kapýlýp

Yeknesak aþklara da tutsak

Dingin yüreðin ara namesinde

Saklý tuttuðum zerreleri boca ediyorum:

Önce evrene sunduðum,

Sonra aþkýna konduðum lal bulutlarýn dilinde

Bir özlem edasý iken

Ýçine düþtüðüm þelale:

Hani akmayan

Hani çaðlamayý unutan

Hanidir yürekten ýrak olsun diye

Gözlerimi kaçýrdýðým

Sonra da sitemlerini banýyorum elemin;

Erdem bildiðim ne ise.

Yaslanýyorum yine dað yüreðine,

Daðlansa da içim zaman zaman

Kucak açýyorum varlýðýna;

Dirlik bildiðim

Ama temenni etmek þöyle dursun

Dingin gölgeleri baðýþlasýn Tanrý, diye.

Naþýma kor düþürenleri de görmezden gelip

Görünmeze mil çekip

Hatta mimlendiðim ömrün sükûtuna selam verip de

Ermeyi ertelediðim muðlâk sonlarýn hükmüne

Delalet, izahý olmayan

Taþra hikâyelerinden çýkýp da yola

Hanidir devamý gelmeyen;

Sezilerimi uyutup dünlerimi yok saymak adýna

Sýðýndýðým sihrin de

Þaibeli prensesi.

Lal bir þiire boca edip acýlarýmý,

Sonsuzluðun kývancý ile

Selamet yüklendiðim her güne

Ve yüreðine teþekkürü borç bilip

Kendimce bir çýkarým yapmak adýna

Kaç/a/makla ödüllendirdiðim

Belki de cezalandýrdýðým

Benliðin rükû bildiði her satýrý tartaklarken iblis

Ben yine bir baþýma

Katýk yapmýþken sevgiyi ömürlük aþýma

Aslýnda noksaným ezelden,

Noktasýz bir cümleyim kimine göre

Gömün beni hadi þu þiirin dibine.