Önsözü teðet geçip baþlamalýyým.

Harala gürele ve kayýtsýzlýðýn da kralý deyip hem de.

Aklý evvel fýtratýn tahammülsüzlüðü ile aklýmý kaçýrmak adýna elimden gelen ne ise son hýzla.

Peyda olan güzellik uðruna ölmekle iþtigalim yeniden iyinin ve saflýðýn doðumunu müjdeleyeceðim ne de olsa.

Ayrýntýlardan geçtim belki de konunun özete indirgenmiþ kýsa izdüþümünü de irdelemeden, yosun tutan buhranlarýn bir çetelesini tutmakla iþtigal olduðum.

Sözüm ona sýradan bellediðim sonra sýraya dizdiðim ama sýrasýz ölümlere de söz geçiremediðim.

Ýsyanlarýn yaþýný silip; sözcüklerin kýrýlganlýðýn es geçip ve mendebur bir kelamla yolum kesiþsin diye.

Bakkal Rýfký’dan çaldýðým veresiye defteri belki de gözetmenleri yok sayýp çaldýðým sýnav sorularý sonra da itikat ettiðimize sýðýnmanýn ötesinde sýðamadýðýmýz benliklerimiz.

Ayýpladýkça günaha bandýðýmýz hayatlarýmýz ve veballer ile bu denli baþýmýz dertte iken sonra da sorumsuzluðun ilahi tutarsýzlýðýnda tutanak bellemek adýna kayýt altýna aldýðýmýz efkârýmýz.

Sudan çýkmýþ balýklara nazire edip, en edepli tümceyi sona saklayýp sonra da þerrine lanet olsun, demekle affýna sýðýndýðýmýz Yaratan.

Sözcükler kümülatif birlikteliðimizle minimal düzeyde kaygýlarýmýzý eþleþtirirken sonra da tasarrufa gidip ýþýklarýný kapattýðýmýz ruhlarýmýzda zina benzeri oyunlara yenik düþerken nefsimiz.

Mutlak bir savaþýn maðlubu olduðum o günden beri…

Sýrasýný bozduðum dizgide, kaptýrdýðým ellerim yine rahmetini duyumsamak adýna aþkýn, hazana kaptýrdýðým iç sýzým.

Sýzlanmak nereye kadar? Bu yüzden kabul ediyorum düþkünlüðümü ve düþüyorum yollara bir baþýma.

Hep de olduðu gibi. Ve olmasý gereken ne ise asla karþý gelme olasýlýðýnýn olmadýðý.

Zaten hayat olmadýk sorunlarýn, çözülmedik denklemlerin çetelesini tutmakla geçti.

Kapýma gelen kadýný nasýl geri çevirdiysem…

Yüzüme inen bulutlarý nasýl örttüysem anaç acýlarýmla.

Nasýl ki susayýp sudan sebeplerle bin bir naza çekip kendimi inkâr ettiysem susuzluðumu.

Kayýplarýn ayýp olduðunu yeni öðrendiðim.

Aðýr kayýplarýn ise bulaþýcý bir hastalýk gibi yayýldýðýný da bu yüzdendir ölümü seviþim.

Sesinde ne saklý ise günün, öteliyorum düne doðru. Doðan izdiham belli ki doðacak güne þimdiden sataþtý. Öpücüklere boðduðum ölü neþemle kuduran yalanlarýna ahvalin saf tutan sýradanlýk belki de bu yüzdendir sýradanlýða muhalif oluþum.

Hoyrat rüzgârý sollayan beyin fýrtýnalarý.

Muzip bir þarký olmaktansa arabesk bir suskunluk kodlanýyor içimin duvarlarýnda: geçit vermiyorum.

Gezgin ve muteber hayallerimi de uyuttum. Uyumlu olmak deðil de uyduruk hikâye kahramanlarý güncellerken hayatý, yeni yetme sevinçler doðurma ihtiyacý hissediyorum.

Tek hissettiðim aslýnda uyduruk cümle arayýþým. Ne de olsa gerçekçi olmak pek bir þey kazandýrmýyor sonra da kan tüküren o kadýnýn saçlarýný okþuyorum tam da diþçi, uyuþturucu az sonra tesirini gösterecek, derken.

Kanatlandýðým diþçi koltuðundan arakladýðým þýrýngayý saplýyorum sol koluma ama içine düþtüðüm boþluðu asla uyuþturamýyorum. Az sonra diyecek kim ise sonsuza kadar içinde boðulsun az sonranýn sonra da dipçiðini saplasýn muteber bir yerine.

Þimdilerin demindeyim ey, saltanat, yakamozun seyrinde ölümlü bir þiire gebeyim yine nifak öncesi armaðanýnda evrenin.

Üstünü örttüðüm acýlarýmdan arakladýðým sevdalarým var ve sevdalardan arakladýðým özlem tadýnda bir sitayiþ…

Sonralarýmdan bir evvel aslýnda aklýn ýraðý ve kelamýn da yanýk teninde zuhur eden esmer düþlerim var.

Varlýksýzlýðýmý kýtalara böldüðüm; kýtalarý adalarý ve adalarý þehre sonra da aþka þirk koþan iblisin gazabýnda terennüm edilesi.

Serlerde yangýnlardan, sýrlarda yalanlardan, sevi dilinde de en muteber yalan yine sevmeye meyyal lakin azabý gark eden sonra da suni teneffüs yoluyla yaþadýðým ve yaþattýðým her þerri her þehre boca edip baþýmý kum’a döktüðüm yalan dünya.

Surlarda saklý sýrlar; sezaryenle dünyaya gelen batýl yalanlar ve sürrealist bir tutanak iken günün son saati.

Saat baþý acýlara kurduðum yüreðin alarmýnda kanayan bir yürek sesi yine akrepten korkan yelkovanýn gazabýna uðramaktansa zamaný ve ölümü tensiye eden o zincirleme kaza.

Maktulü kayýp cinayetlerdeki tek tanýðým ve de sanýðýyým aþkýn yine hücre hapsime binaen bir þiiri çerçeveletip bir þirki yok sayýp bir de sandýklarýma doldurduðum sanrýlar kadar da yalan ve ucube bir gölgeyim yine kendinden korkan belki de kendini kendine sunan.

Diplerinde oksijen saçlý Çingene’nin, çekinceli fallarýnda þaibeli bedellerin ve uzamýnda yanýk kelamýn da hangi sure ise yüreðime gark ettiðim belki de dünümü yok sayýp yarýný da þimdiden mimlediðim ve derlediðim masallarda kehanetlere kandýðým da mý yalan ya da zikrine uyan fikrine binaen kaþlarýný çattýðý da mý yalan hüzün bekçisi zamanda uyutulduðum kadar unutulduðumdan çýkýp da yola her yeni güne kendimi hatýrlatmak adýna þiirler derlediðim çok mu elzem evrenin görmeyen gözünde?

Kör noktasýyým bunca þiirin.

En kurak sevdayým yine batýlýn girizgâhýnda çalýnmayý unutan bir notayým belki de kayýp rotamda ayýp bellenen aþklara duyduðum özlem tadýnda kayýp bir kýtayým yine umarsýzlýðýna devranýn külliyen inandýðým zorba deyimlerden alacaklý, köhne ve cahil zihniyetlerden de sorumlu tutulan mevtayým ömür denen tezahürün de salkým saçak özrüyüm yine Hak nezdinde defolu bir faniyim, dününden bile yoksun ömründen kaçan ve naçar þarkýlarla yüreði her an infilak edecekmiþçesine çarpan bir nimetim… evet, bir nimetim, öpmeden üç kez yüreðini; sapmadan menzilden ve hala aþký þiar belleyen çömez bir umudum yine satýlmýþlar coðrafyasýnda varýlmayý bekleyen bir rakýmým belki de kendinden bihaber.

Hýrpaladýkça güdümünde belirsizliðin, bildiklerimi mimliyorum bilmediðime dair en ufak þüphem kalmamýþken.