1
Çürük bir düş idi adeta yüreğin
izdihamına tanıklık eden bazen sözcüklerin hatta alfabenin dahi yetmediği
endamlı bir hüznü tayin eden.
Yorgun mahlaslar vardı dünün
tarihinde.
Racon kesen aşklar ve şiirler ve
yazarlar.
Uçuşan ise umut göz hizasında ufuk ve
un ufak edilmiş yürekler.
Safkan sevgi ve s/afiyet dolu yüreği
insanın ve dağınık duygular mikado çöpleri ile eşleşen ve sobelenen aşkla
kıyama durmanın bir öncesi iken kıyılan içimiz ve göz göre göre
kaybettiklerimiz.
İhtişamlı idi oysaki masallar ve asla
gerçek olmayan masal kahramanları.
Şehrazat bir tebessüm ekerken evrene
Külkedisinin ansızın balkabağına dönüşen hayalleri…
Zikretmekle eş değer fikrinde samimi
iken insan.
Ve zihniyetinde zihninde saklı
bölmeler ve kilitli çekmeceler.
Kötülükten ve nefretten kendimi men
ettiğim kadar da acı çektim bir ömür çekmekteyim de.
Zifiri karanlığa teslim olsam bile
karanlığın dahi ışıyabildiğine vakıfım ve işte karanlığı aydınlık kılan bir rüzgâr
sevginin harında umudun haresinde saklı.
Hanemde sahip olduklarım ve hazır ola
durduğum hazmetmediği kadar insanların sevgiyle hazza doyduğum haiz olduğum
yarınlarım…
Yorgun düşler çekmecesinde saklı iken
sair duydu ve kelime.
Alt bilincimin asla tozlu olmayan
rafları ve ne zamanki kalemimi elime alsam arzı endam ediyor cümleler nasıl ki
korunaklı dünyamda sahip olduğum yegâne hazine iken ruhumun raflarına serili
kitaplar ve cümleler…
Günün yorgunluğu katlaması dert değil
çünkü hayata ve dertlere katlandığım kadar sınıf atlıyorum en azından insanlık
makamında derli toplu ruhumla kat çıkıyorum göğe asılı ve hidayete ulaştıran
basamaklara.
Bir basamak daha atlamam gerekiyor
mademki ve mademki gelişim bir ömre sirayet eden sonsuz bir süreç…
Her insan benim imtihanım.
Ruhumdaki rüzgâr bazen taşkınlara
mahal verebilen.
Kıvırcık suretler kızıl dünyalar
kızılca kıyamet kopsa bile ben böyleyim.
Saf tuttuğum s/afiyet yüklü yüreğimde
şerh düştüğüm sevginin yüce ülküsü ilkesi.
Vatanım sevgi.
Aşkımsa İlahi.
Yaratandan dolayı yaratılanı sevmekle
geçti ömür.
Ve de uğradığım nice yenilgi.
Bir yanılgı mahiyetinde olsa bile
yaşanmışlıklar insan ders çıkarabilmekte bazense bunu mümkün kılmak çok zor ve
her gün aynı dönemeçten geçip benzeri acılara mazhar olmakta yaşam.
Gönlümün kubbesi.
Sözcüklerin künyesi.
Yaşıyor olabilmenin sunduğu şükür ve
rahmet.
Renkler bazen solgun.
Bazen gün yitik ve kısa.
Bazen güneş dahi küskün cihana.
Acıyla beslenirken yürek ve işte
sevdiklerimize daha bir kol kanat geriyoruz kaybettikçe ve yandıkça canımız.
Öylesine bir şelale ki hız kesmeyen
ruhun cüret edebildiği kadar estiği ve sevdiği.
Bazense cüzzamlıymışçasına kaçışan
insanlar:
Sevgi her dem de herkese iyi gelmiyor
işte.
Sınıf ya da seçim yok iken insanları
kanıksadığımız kadar insan ayırt etmeden iletişim kursak bile olmadı mı olmuyor
işte:
Bazen uzaktan sessizce sevdiklerim.
Değil sevilmek sevginin bile anlam
arz etmediği nice insan bir gölgeye karanlığa denk düşen.
Sıra sayı sıfatları olmadan ve
sırasız yaşananlar sırasız ölümler.
Sıradan bir günü sahici ve özel
kılabilen ve de.
Sözcükler ulvi.
Sözcükler uhrevi.
Beyitler tasasız.
Şiirler ve aşk iken pervasız.
Pervazında asılı kaldığım kadar
hayatın dibini görmekten de öte eksik olmayan hüzün denen martavalda ders
çıkardığımız kadar da hayatta ve işte Araf’ta saklı kimi duygu ikilem içinde
kaldığı kadar insan iklimlerin de hızlı değişimine kayıtsız kalamadığımız.
Yiten bir gün.
Gücümüze gittiği kadar da yaşatılan.
Yaşlandığımız değil yaş aldığımız ve
yasımızın katlandığı…
Ve işte bir yasa mahiyetinde iken
yaşamak ve sevmek ve yanan canımız.
Tevazu yüklü evrenin.
Tevafuk yüklü sırların.
Gün yüzüne çıkmamış telaşların ve
yalnızlığın da günbegün büyüdüğü kadar duyguların boyut atladığı…
Sıradan bir duygu gibi de
addedilmesin hani sevgi hele ki sevmek ve işte yüreğin verdiği hükümde bir o
kadar kendimizle olan iletişimde nice insan nice duygu ilintili olduğumuz kadar
bazen uzağında bazen yakınında en çok da kaderin sevginin uydusu olmuş
hayalleri bir bir gerçeğe dönüştürmenin de imkânsız olmadığı devamı gelmese
bile gözümüz açık gördüğümüz her rüyanın da menşei ve çıkış noktası iken
sevgiyle coşan kalbimiz ve hız kesmeyen hayallerimiz çünkü:
Çünkü sevgi her şeyin üstesinden
gelir…