Lal þiirin sür git isyaný,

Kayýtsýzlýðý hayatýn yine

Þiirin yarattýðý intibah kendince bir yalan

Surelerini okumadan geçmediðim

Her gün olmaz elbette özrüm

Hidayetin sancaðýna vakýfým

Yazdýðým her gün ve gece:

Yazdýkça sivrildiðim,

Yamadýkça acýlarýmý

Ýçin için evrildiðim…

Kâh hibe ettiðim dünüm

Kâh unuttuðum özlemlerim

Ne de olsa itiraf babýnda

Her þiir belki kimsesizliðin rahlesine erdiðim

Ya da kimlik derdinde

Kendimi tescillediðim

Kanamalý bir teselli

Hakkýn nazarýnda ölüme vakýf hangi

Fani ise,

Yoksunluðun titrinde

Keþke kendini bulsa,

Demekten baþka da gaye taþýmayan

Ne þaibeli ne de kendine yetmeyi bilen

O garip tezahür.

Sözcükler tükenmeye mahal verdikçe zehir zýkkým oluyor ömür ne de olsa ön sözü olmayan romanlardan çýktýk yola. Derbeder hikâyeler derledik, dertlendik tasalarý yýðdýk, mezar bekçilerine emanet ettik artýk zamaný.

Kelaynak kuþlarýndan yana mýdýr nedir taahhüt verip de yorgunluðun kýlavuzunun altýna attýðýmýz ömürlük imza?

Yanýlgýlar sonsuz, yenilgi mahiyetinde çöreklenen gecenin uzayan sessizliði aslýnda nida benzeri kelimelere dokunup dokunaklý hayat hikâyelerinin tasarrufuna gittiðimiz.

Gün özürlü hayallerimiz, çaput imgeler, bozguna uðramýþ o minvalde tutuþan istikamet.

Kanatan beyanlardan surlar inþa ettiðimiz. Edilgen bir tutanakta hak iddia ettiðimiz zamir kökenli bir gülücük belki de istiflediðimiz.

Rahmetin ön koþulu illa ki hüzün. Hüzün derbeder yürekten evrene yayýlan zerrecikler mahiyetinde. Asýlsýz da deðil; mesnetsiz söz kümeleri en aykýrý zihniyette teyakkuza geçmiþ, mil çektiðimiz gözleri kaderin; mimlenmiþ gölgeler, seyyah bazýnda deyiþler türeten derviþten alacaklýyýz belki de önsözünü biçilmemiþ yorgunluðun sonra da iletiþime geçiyoruz gökyüzü ile.

Kaynayan bir kazanda piþen benlik. Piþtikçe acýlar çoðalýyor belki demlenmenin zikriyle koþulsuz yaþayýp koþulsuz seviyoruz.

Hangi intiba uyanan hele ki bir yabancýnýn nezdinde; toynaklarýn kaybý; aþkýn rahvan yükümlülüðü; izafiyet teorisinde bir karekök hesabý kadar da bölünmeye bazense çoðalmaya meyyal fýtratýn gizemi.

Hak malikleri.

Hakkýn dostu.

Hakkaniyetten yana.

Hak etmediklerimiz ama hatýrý sayýlýr dostlarýn sunumuna, hayata dair keþiþ misali arþýnladýðýmýz beyhude yollar.

Gönül yorgunluðu ve gelip de konaklayan bir gönül dostu.

Gönül koyduklarýmýz.

Gönül borcumuz.

Ah, bir de gönlümüzce sevip hor görülmesek.

Menþei kayýp þiirler ve þehirler…

Þehir gezginleri.

Yol yordam bilmeden ve yüksünmeden çoðalan gözyaþý.

Gözden ýrak aþklarýn garbý.

Aþka hakkaniyet yüklü meramýn savruk ve gölgeli israfý.

Adam boyu yalnýzlýk… iþte duralým tam da bu noktada.

Elimizden kayýp geçen zaman belki de hayatýn ritüeli hele ki yüreðin dokunulmazlýðý bir kez kalkmýþsa.

Burnu kalkýk bir güzellik yine mevtasý aþk ise þiirin ve þehir eþkýyalarýndan uzak durup bizler yüreðin otaðýnda titrerken hani olur da mesafeler girer aramýza; hani olur da meþakkatli gölgeler gerçeðe dönüþür; hani olur da ýslah oluruz belki de kökümüzü sökeriz ölümüne sevip de kök söktürenlere bile minnet duyarýz.

Ya, siz!

Ya, siz kimlerdensiniz?

Yürekten gayri sýcaklýk tanýmayan ve dosttan öte yordamý olmayan bir mahmuz musunuz yine günü gününe uymayan ama dostluðun da sýrtý yere gelmez iken…

Coþkunun nüansý satýrlarda kazan kaldýrdýkça; hayatýn azabýnda bir rotadan sapýp da yeniden dinginliðe nail olmak adýna belki de ölümüne sevdiklerimiz yine rahmeti aþkla tokuþturup bir girizgahta buluþmak adýna yeni baþtan baþlayýp hala nasýl oluyor da sonlanmýyor bu hikaye diye.

Sarý lahzalar, kurtlu yemiþler, körebe düþler ve yalýn seyrinden çok çok uzak hayatýn…

Kuytularýn uðultusunda sessiz bir direniþ yüreðin intihali.

Aþkýn dirayetinin sýnandýðý üç noktalý üzünçler ve derbeder ünlemlerle yolu kesiþen bir soru cümlesinden aþýrdýðým þýk/lý yalnýzlýk ve taarruzuna yenik düþtüðüm izdiham.

Gönül hücremde boyunduruðunda aþkýn aslýnda kozasýnda saklý kalmaya ant içmiþ bir sihrin göbeðindeyim.

Sözcüklerin gýyabýnda belli ki intihar ediyorum her gün ve gönülsüz surlarýnda yaftalanan aþkýn nöbete duruyorum hani asýlý olduðum; hani kanýksamayý reddettiðim; hani’den ziyade hayýrdýr, demeyi meþk ettiðim.

Birden bire beliren gök kuþaðý ve benim iþte oradaki kayýp renk. Bendeki sen aslýnda hayatýn girizgâhýnda yenik düþmüþlüðüm.

Bir rivayet/miþ mutluluk.

Tatlý bir yorgunluk/muþ aþk.

Sirenlerin gücüne vakýfým. Her türlü siren aslýnda aklýmýn mamalarýnda ötüþen kuþlar: belli ki delirdiðimin de kanýtý zaten aklý baþýnda olsam an itibariyle uykuda olurdum ve ben tüm gücümle direniyorum ne de olsa bir ömür unutulmuþ ve uyutulmuþ zevcesiyim hasretin ve doðrularýmýn.

Sessiz harfler aslýnda tek maruzatým ve ses olmaya geldiðim alfabenin görünmeyen ve en sancýlý otuzuncu harfiyim.

Bir büyüteç yüreðime tuttuðum.

Bir tutanak dünümden ayrý.

Bir yoksunluk þiirin çalýntý neþesi.

Bir rahleyim aslýnda ve üzerim darmadaðýnýk.

Garipsenen bir coþkuya nail olmak yine ikbalim belki de inkârým sonra da kaybolmaya dair bir rivayetten artýk ne kadar alacaklý isem.

Kuytularýn gizeminde açýlmadýk bir hediye paketi her gecemi güzel ve þen kýlan sanýrým hüznümden sýyrýlýyorum belki de yansýtmaktan men edip duraksýyorum öncelikle. Hüznün savurduðu üç beþ yaþ aslýnda rahmetin sileceklerini hepten susturdum.

Yaðdýkça mutlanan bakir bir gölge yine derli toplu ölümlerin çok uzaðýnda sanýrým meylettiðim kadar da uzaðýndayým çoðu þeyin.

Bir coþkudan çýkýp da yola varmaksa yarýna… ne gam!

Susup da þiirler derlemekse… beyhude belli ki ne de olsa þair bozmasý bir imgeden daha karýþýk dimaðým zaten ruhum kadar zerre itibar etmiyorum hayatýn tutanaklarýna, ben hepten geçmiþim düzenden ve mutluluktan.

Kýr kanatlý baykuþlar ötüyor þehrin orta yerinde.

Lanetine vakýfým gecenin. Kör gözlerine kurþun döküyorum ansýzýn ve sýzdýðým bir þiiri ney niyetine üflüyorum.

Kalburüstü olmayan bir ömür müdür dilediðim yoksa ömürsüz lahzasýna beylik cümlelerin, kaynayan kazan mýdýr her nasýlsa kazan kaldýrmak gibi bir cehaleti itekleyip, kardýðým ömürlük toz mudur yine önüme siper olmuþ?

Zamanýn ve kaderin makûs hükmü… þaibeli dökümü belki de ölümsüz güdülerimden çaldýðým ýsrarcý cümleler yine þahit tutulduðum þahin bakýþlý kaderden baþka sýrdaþý ve dayanaðý olmayan.

Ol, dedi madem… Baþým gözüm üstüne ne de olsa zerrelerim kadar minik, tahayyül ettiðim yeni bir dünyadan gözlerimi alamadýðým ve yazdýkça mürekkebimin renginin pembeye döndüðü oysaki mor mürekkeple baþlamýþ ve siyaha devretmiþtim dünümün kaygýlarýný belki de uyumsuz coðrafyalarýn tek kanýtýdýr içimdeki yorgun ve ýsrarcý þarký.