Şiirden öte sinemdeki
yara
Zamandan ayrı mekânı
kesat,
Aşkı ise yüklem
bildiğim.
Özlediğim bir özneyim
aslında:
Özümde ve sihrinde
sevginin
Damalı ve yamalı bir
yankıyım.
Gördüğüme kani
Sevdiğime mani
Sevilmeyi temenni
ettiğim.
Ne yani, uçsuzluğumda yankı;
Sevdamda ayrı
tutulduğum
Serdikçe ömrü
Bir keman yayı kadar
gergin
Meylettiğime hükmeden
Nakşeden fikrime,
Bayat bir ekmekten
Dahi vazgeçemediğim
Yine nimeti Rabbimin.
Sevgiden ibaret sayısız
hücre
Kopuk sazın teline
Basıp hem de bam
tonunda
Git diyen
Gecikmeli bir beyan.
Deli ferman
Dağınık harman
Ötelendiğim şerre
Örselendiğime binaen
Gök gözlü annemden mi
ibaret
Sevdiğini terennüm
eden?
Bir ıslıkta
Yüklendiğim hazandan
dahi
Medet uman
Sonra da savrulduğum
dalıma
Sirayet eden yaramda
Eksilen bir yanım
Eriyen gözyaşım
Akabinde bir mısra
derlediğim
Şiir hükmünde
Hangi yalansa
İnanmaya meylettiğim.
01/03/2018