Soðuk bir kýþ günüydü; arkadaþýmýn Taksim’ de resim sergisi vardý. Açýlýþ kokteyline gidememiþtim, ayný gün Caddebostan CKM’ de söyleþi vardý katýlmam gerekiyordu, çakýþtý… Havanýn soðuna aldýrmadým, arkadaþýmýn serigisini görmeye ve Beyoðlu’ nu da gezerim düþüncesiyle yola koyuldum… Çok keyif verir bana Taksim’ in o köhne sokaklarýný gezmek o tarihi, binalarý tenefüs etmek, sergi dönüþü mutlaka gezmeliydim. O yakayý iþlerimin çokluðundan herzaman görme þansým olmadýðý için, sergiler sayesinde gitmek çok iyi oluyordu…

Taksim meydaný cývýl cývýl; þu insan kalabalýðý görüntüleri ve gözüme çarpan turistler beni çok mutlu edip, gülümsetir. Haritama para yaðýyor diye gözlerim pýrýl pýrýl olur daima… Biraz üþüsem de arkadaþýmýn sergisine geldim, içeri girdiðimde çiçek bahçesi mi sergi mi þaþýrýyor insan… Ýyi ki ben çiçek almaktan vazgeçmiþim kendi tasarýmlarýmdan güzelini seçtiðim kolye ve kemeri düþünmüþüm diye, kendimi tebrik ettim. Arkadaþým beni görünce çok mutlu olup, açýlýþta beni göremediði için üzüldüðünü ifade etti, sen böyle yapmazdýn Oya…

Arkadaþýma izah edince sarýldý ve kucakladý beni; sanata ve sanatçýya verdiðim deðeri bildiði içindi tatlý sitemi. Sergiyi gezmeye baþladým birbirinden güzel kareler, her karenin altýna çokça çiçekler, çiçek kokularýnda sergiyi gezmek çok güzeldi. Döne döne, sindire sindire serigiyi bitirdim. Beyoðlu’ nu gezmek te istiyorum, arkadaþýmý tebrik edip izin istedim, salondan çýkýyordum bekle dedi kocaman bir demet çiçeði kucaklamýþ, çok çiçek geldi aa olmaz dedim, çiçek delisi konuþma al iþte; kucak dolusu þebboyla Beyoðlu’ nu gezmeye baþladým, ellerimde çiçeklerle, görüntü de güzel, gelen geçen çiçeklerime bakýyor, kar beyaz þebboylar eflatun bir þeffaf jelatinli mor kurdeleyle kocaman bir fiyonklu.

Hava da kararmaya baþladý, þýkýr þýkýr Beyoðlu, sokak sokak geziyorum, hýzlý hýzlý geziyorum, çiçeklerimin kokusuyla ýsýnýyorum, üþümüyorum… Dar bir sokaða doðru yürüyorum; konuþma sesleri geliyor, köhne bir sokaðýn maðbedinde sokaðýn akþamcýlarý, gazete kaðýtlarý ve kartonlarýn üzerinde daðýnýk bir þekilde oturmuþlar, kimi aðlýyor, kimi gülüyor, kimi hiç konuþmuyor, bir adam da tek baþýna oturmuþ sesli sesli þiir yazýyor, aslýnda sokaða girmiþ bulundum, geri de dönemiyorum korkmaya baþladým, babam geldi aklýma sarhoþtan korkmayýn, gülümseyin derdi de; kalabalýklar ya babam hangisine gülümseyeyim. Sesli þiir okuyaný dinlemeye koyuldum, küçük bir dükkanýn camýna bakar gibi yaptým…

Oturmuþum kendi karanlýðýmla
Senin ýþýðýnla, buz gibi de
Olsa sokaklar
Isýtýyor, seni bu köþede
Beklemelerim…
Onlara doðru yaklaþtým, titriyordum ah be babam, gülümsüyordum, hepsi bana bakýyordu eðildim Þebboylarý þiir yazan adamýn yanýna býraktým, el þaklatmaya baþladýlar; þiir yazan elindeki kýzýl þarabý kaldýrýp baðýrýyordu o gönderdi oooooooooooooooooooooo..!

Oya Gedik