EY BÝZ MÜSLÜMANIZ DÝYENLER; ALLAH’IN SÖZÜ MÜ, ALÝMLERÝN SÖZÜ MÜ ?        

     Müslümanlar Allah’ýn sözü olan Kur’an’ý terk etmiþler. Bir konu gündeme geldiði zaman falan âlim böyle diyor, filan âlim böyle diyor, benim hocam en doðruyu bilir diyerek Allah’ýn sözünü bir kenara býrakýp âlimlerin sözünü esas almaktadýrlar. Kendilerine ayetleri anlatanlarý ise düþman gibi görmekte, hatta sapýklýk ve dinsizlikle suçlamaktadýrlar.

     Bu gün Resul diyor ki, benim kavmim Kur’an’ý terk ettiler. 

25/FURKÂN-30: Ve kâler resûlu yâ rabbi inne kavmîttehazû hâzel kur’âne mehcûrâ(mehcûran).                                                                                                                               Ve Resul: “Ey Rabbim! Muhakkak ki benim kavmim, bu Kur'an'dan ayrýldý (Kur'an'ý terk etti).” dedi.

     Peygamber Efendimiz ve sahabesi Kur’an’ýn tamamýna inanýp tamamýný yaþadýklarýna göre Kur’an’ý terk etmeleri mümkün deðildir. Yani Kur’an bu devirde terk edilmiþtir.

3/ÂLÝ ÝMRÂN-119: Hâ entum ulâi tuhýbbûnehum ve lâ yuhýbbûnekum ve tû’minûne bil kitâbi kullih(kullihi), ve izâ lekûkum kâlû âmennâ, ve izâ halev addû aleykumul enâmile minel gayz(gayzi), kul mûtû bi gayzikum, innallâhe alîmun bi zâtis sudûr(sudûri).                   Ýþte siz (mü'minler) böylesiniz, siz onlarý seversiniz ve onlar sizi sevmezler ve siz kitabýn tamamýna îmân edersiniz. Ve sizinle karþýlaþýnca “Biz îmân ettik.” dediler, yalnýz kaldýklarý zaman, size karþý öfkelerinden parmak uçlarýný ýsýrdýlar. De ki: “Öfkenizden ölün.” Muhakkak ki Allah, sinelerde olaný en iyi bilendir.

     Kur’an’dan ayrýlanlar kime tabi olmuþ oluyorlar, her devirdeki Allah’ýn tayin ettiði Veli Resulleri inkâr ederek þeytana ve þeytanýn yoluna sapmýþ oluyorlar.

     Þeytan onlara ne yapýyor; Onlarý zikirden, yani Kur’an’dan ayýrmýþ oluyor.

25/FURKÂN-27: Ve yevme yeadduz zâlimu alâ yedeyhi yekûlu yâ leytenîttehaztu mear resûli sebîlâ(sebîlen).

Ve o gün, zalim ellerini ýsýrýr: “Keþke Resulle beraber (Allah'a giden) bir yol ittihaz etseydim.” der.

25/FURKÂN-28: Yâ veyletâ leytenî lem ettehýz fulânen halîlâ(halîlen).

Yazýklar olsun, keþke ben filaný (o kiþiyi) dost edinmeseydim.

25/FURKÂN-29: Lekad edallenî aniz zikri ba’de iz câenî, ve kâneþ þeytânu lil insâni hazûlâ(hazûlen).

Andolsun ki; bana zikir (Kur'an'daki ilim) geldikten sonra beni zikirden saptýrdý ve þeytan, insana yardýmý engelleyendir.

     Kur’an’a Allah kefildir ve Kur’an’ýn bir harfini bile deðiþtiremeyecek olana þeytan âlimlerin sözlerine insanlarý inandýrarak Kur’an’ýn yerine geçirmiþtir.

15/HÝCR-9: Ýnnâ nahnu nezzelnez zikre ve innâ lehu le hâfizûn(hâfizûne).                              Muhakkak ki zikri (Kur'an-ý Kerim'i), Biz indirdik. O'nun koruyucularý (da) mutlaka Biziz.

     Bunu baþaran ve âlimlerin sözlerinin Kur’an’ýn önüne geçiren þeytan, âlimlerin sözleriyle bid’atlarý yaþayanlara Allah’ýn ayetlerini anlatanlarý da düþman göstermeyi baþarmýþ oluyor.

22/HACC-72: Ve izâ tutlâ aleyhim âyâtunâ beyyinâtin ta’rifu fî vucûhillezîne keferûl munker(munkere), yekâdûne yestûne billezîne yetlûne aleyhim âyâtinâ, kul e fe unebbiukum bi þerrin min zâlikum, en nâr(nâru), vaadehallâhullezîne keferû, ve bi’sel masîr(masîru).                                                                                                                                    Onlara açýklanmýþ ayetlerimiz okunduðu zaman münkeri (inkârý, reddi), inkâr edenlerin yüzlerinden tanýrsýn (fark edersin). Neredeyse, ayetlerimizi onlara okuyanlara saldýracaklar. De ki: “Size bundan daha þerlisini haber vereyim mi?” Allah'ýn kâfirlere vaadettiði o (þey), ateþtir. Ne kötü masir (gidilecek yer)dir.

     Bu kiþiler kendileri Müslüman zannetmekte olmalarýna raðmen Allah’a ulaþmayý dilemedikleri ve Allah’ýn ihsanlarýný ve Furkanlarýný almadýklarý için kör saðýr ve idraksiz olduklarýndan Kur’an’ý terk ederek farkýnda olmadan þirkte kalmýþ oluyorlar.

     Yani bu kiþiler ki bu gün yeryüzünde Müslümanlarýn çoðunu oluþturmaktadýrlar. Bu insanlar içleri kâfir, dýþlarý Müslüman olanlardýr..

5/MÂÝDE-41: Yâ eyyuher resûlu lâ yahzunkellezîne yusâriûne fîl kufri minellezîne kâlû âmennâ bi efvâhihim ve lem tu’min kulûbuhum, ve minellezîne hâdû semmâûne lil kezibi semmâûne li kavmin âharîne lem ye’tuk(ye’tuke) yuharrifûnel kelime min ba’di mevâdýýh(mevâdýýhî), yekûlûne in utîtum hâzâ fe huzûhu ve in lem tu’tevhu fahzerû ve men yuridillâhu fitnetehu fe len temlike lehu minallâhi þey’â(þey’en) ulâikellezîne lem yuridillâhu en yutahhire kulûbehum lehum fîd dunyâ hýzyun ve lehum fîl âhýreti azâbun azîm(azîmun).                                                                                                                                       Ey Resul! Aðýzlarýyla îmân ettik deyip, kalpleri îmân etmeyenlerden küfürde yarýþanlar seni üzmesin. Ve Yahudilerden dinleyenlerin bir kýsmý, sana gelmeyen baþka bir kavme yalan söylemek için dinleyenlerdir. Kelimeleri sonradan yerlerinden kaydýrýp, deðiþtirirler ve: “Eðer size bu verilirse o zaman onu alýn, eðer (böyle) verilmezse o takdirde kaçýnýn.” derler. Ve Allah, kimin fitne içinde kalmasýný dilerse, artýk sen, onun için Allah'tan bir þeye asla mani olacak deðilsin. Ýþte onlar öyle kimselerdir ki Allah, onlarýn kalplerini temizlemeyi dilemez. Onlar için, dünyada bir rezillik vardýr, ahirette de onlara “büyük azap” vardýr.

     Ýþte bu þekilde insanlarýn üzerinde bir sultanlýðý ve yaptýrým gücü olmayan þeytan yalanlarla âlimlere öðrettiði Kur’an’a uymayan zanlarý ve bid’atlarla insanlarý kandýrmýþ oluyor.

14/ÝBRÂHÎM-22: Ve kâleþ þeytânu lemmâ kudýyel emru innallâhe veadekum va’del hakký ve veadtukum fe ahleftukum, ve mâ kâne liye aleykum min sultânin illâ en deavtukum festecebtum lî, fe lâ telûmûnî ve lûmû enfusekum, mâ ene bi musrihikum ve mâ entum bi musrýhýyy(musrýhýyye), innî kefertu bi mâ eþrektumûni min kabl(kablu), innaz zâlimîne lehum azâbun elîm(elîmun).                                                                                Þeytan, emir yerine getirildiði zaman þöyle dedi: “Muhakkak ki; Allah, size “hak olan vaadini” vaadetti. Ve ben de size vaadettim. Fakat ben, vaadimden döndüm. Ve ben, sizin üzerinizde bir güce (sultanlýða, yaptýrým gücüne) sahip deðilim. Sadece sizi davet ettim. Böylece siz, bana icabet ettiniz. Artýk beni kýnamayýn! Kendinizi kýnayýn! Ve ben, sizin yardýmcýnýz deðilim. Siz de, benim yardýmcým deðilsiniz. Gerçekten ben, sizin beni ortak koþmanýzý daha önce de inkâr ettim. Muhakkak ki; zalimlere acý azap vardýr.”

     Ve kâlû bela günü huzurdan kovulan lanetli þeytan insanlar üzerindeki vadini yerine getirmiþ oluyor.

34/SEBE-20: Ve lekad saddaka aleyhim iblîsu zannehu fettebeûhu illâ ferîkan minel mûminîn(mûminîne).                                                                                                                              Ve andolsun ki iblis, onlar üzerindeki zannýný (hedefini) yerine getirdi. Böylece mü'minleri oluþturan bir fýrka (Allah'a ulaþmayý dileyenler) hariç, hepsi ona (þeytana) tâbî oldular.

     Bize düþen görev insanlara Allah’ýn Kur’an ayetlerini anlatmak ve onlarý yalnýz býrakmaktýr. Kimseyi yargýlama hakkýmýz yoktur. Yargýlama yalnýz yüce Allah’ýndýr.

13/RA'D-40: Ve in mâ nuriyenneke ba’dallezî neiduhum ev neteveffeyenneke fe innemâ aleykel belâgu ve aleynel hisâb(hisâbu).                                                                                                 Ve þâyet onlara vaadettiðimizin bir kýsmýný sana göstersek veya seni vefat ettirsek de; artýk senin üzerine düþen, sadece tebliðidir. Hesap, Bizim üzerimizedir.

     Allahütealâ ayetlerin yerine âlimlerin sözlerini geçirenlerin Allah’ýn ayetleri ile cihad ettiklerini bildiriyor.

6/EN'ÂM-33: Kad na’lemu, innehu le yahzunukellezî yekûlûne fe innehum lâ yukezzibûneke ve lâkinnez zâlimînebi âyâtillâhi yechadûn(yechadûne).                             Onlarýn söylediklerinin mutlaka seni mahzun ettiðini biliyorduk. Fakat muhakkak ki; onlar seni yalanlamýyorlar. Lâkin zalimler, Allah'ýn ayetleri ile cihad ediyorlar.

     Peygamber Efendimiz (S.A.V), Allah'ýn inkâr edenleri cezalandýracaðýný biliyor. O insanlara acýyor. Bir taraftan da kabul etmemelerinin onlarýn cehenneme gitmelerine sebep olmasý O'nu hüzünlendiriyor. O, Allah'tan aldýðý için her þeyden emindir. Ötekiler bilmedikleri için söylediklerini kabul etmiyorlar. Allah'ýn ayetlerini yalanlýyorlar. Allahütealâ da O'nun üzülmesini istemiyor. Diyor ki: "Üzülme! Onlarýn seninle ilgili bir konusu yok. Onlar senin söylediklerini yalanlamýyorlar, Bizim ayetlerimizi yalanlýyorlar. Onlara karþý savaþ veriyorlar. Sen sadece onlarla Benim aramda olansýn. Onlar Bana karþý savaþ veriyorlar." diyor. Kim Allah'ýn ayetlerini yalanlarsa Allah'a karþý savaþ açandýr.

     Allah’ýn ayetlerini kimse deðiþtiremez. Onlar ancak kendilerini aldatýrlar.

6/EN'ÂM-34: Ve lekad kuzzibet rusulun min kablike fe saberû alâ mâ kuzzibû ve ûzû hattâ etâhum nasrunâ, ve lâ mubeddile li kelimâtillâh(kelimâtillâhi), ve lekad câeke min nebeil murselîn(murselîne).                                                                                                              Ve andolsun ki; senden önceki Resuller de yalanlandý. Fakat onlara yardýmýmýz gelinceye kadar yalanlandýklarý þeylere ve uðradýklarý eziyetlere sabrettiler. Ve Allah'ýn kelimelerini deðiþtirecek yoktur. Ve andolsun, gönderilmiþ Resullerin haberlerinden (bir kýsmý) sana geldi.

     Allahütealâ, hangi kavme Resul göndermiþse bütün kavimler Allah'ýn kendilerine ard arda gönderdiði Resulleri yalanlamýþlar, bir kýsmýný öldürmüþlerdir.

     Allah dileseydi onlarý da hidayet üzerinde toplardý. Onlara uyup onlar gibi cahillerden olmamak ve onlarý kendi hallerine býrakmak gerekmektedir.

6/EN'ÂM-35: Ve in kâne kebure aleyke i’râduhum fe inisteta’te en tebtegýye nefekan fîl ardý ev sullemen fîs semâi fe te’tiyehum bi âyeh(âyetin), ve lev þâallâhu le cemeahum alel hudâ fe lâ tekûnenne minel câhilîn(câhilîne).                                                                         Onlarýn yüz çevirmeleri, sana zor gelirse o zaman, gücün yeterse yerin dibine bir tünel açýlmasýný veya semaya bir merdiven kurulmasýný iste. Böylece onlara bir ayet (mucize) getir. Allah dileseydi, elbette hepsini hidayet üzerinde toplardý. Artýk sakýn cahillerden olma!

     Allah'ýn sözlerini anlamayan birçok insan "Allahütealâ bir kýsým insanlarýn hidayete ermesini istiyor, onlar hidayete eriyorlar. Bir kýsým insanlarýn hidayete ermesini istemiyor, onlar da hidayete ermiyorlar." diye düþünecekler. Ama öyle deðildir. Allahütealâ kiþinin hidayete ermesi konusunda, onun iradesinin mutlaka devreye girmesini ister. Eðer Allah dilediðini hidayete lâyýk olmadýðý halde hidayete erdirseydi ve Allah dilediðini hidayete lâyýk olduðu halde hidayete erdirmeseydi, Allah'ýn El Adl ve El Hakk esmalarýna ters düþerdi. Çünkü hak, haklýnýndýr. Öyleyse hak, hak edenindir. Böyle bir dizaynda Allahütealâ ne "adalet" esmasýný çiðneyebilir, ne "hak" esmasýný çiðneyebilir. Adalet objektif, hak subjektif bir kavramdýr.

     Öyleyse kim cenneti hak ederse, Allah onu cennetine, kim cehennemi hak ederse cehennemine gönderir. Burada kiþisel iradeyi Allahütealâ kesinlikle devreye sokar. Ýsteseydi gerçekten insanlarýn iradelerine müracaat etmezdi, herkesi cennetine alýrdý. Kendi iradesiyle insanlarý kullanýrdý. Böylece hepsi hidayete ermiþ olurdu.

     Allah insanlarý ikiye ayýrýr. "Cehenneme girenler, cennete girenler." Ve ayýracý söylüyor, cennetin kapýsýný açan anahtarý veriyor: "Kim Bana ulaþmayý dilerse o mutlaka cennetime girer." Allahütealâ insanlarýn iradesinden bir iþaret bekler. Kim Allah'a ulaþmayý dilerse bu kiþi Allah'tan arka arkaya 12 tane ihsan alýr. Allah onu mürþidine ulaþtýrýr. Ulaþýp da tövbe ettiði zaman 7 tane de ni'met alýr. Bundan sonra Allah'ýn yardýmýyla ruhunu Allah'a ulaþtýrýr, teslim eder. Fizik vücudunu teslim eder, nefsini teslim eder ve neticede iradesini Allah'a teslim eder. Allah'ýn yardýmýyla, ama hak ettiði takdirde yardým gelir. Kiþi kendi iradesiyle Allah'a ulaþmayý istemedikçe yardýmlardan hiçbirisi o kiþiye gelmez. O kiþi muhakkak cehenneme gider.

     Öyleyse "Allah dileseydi hepsini hidayet üzerine toplardý." sözünden Allahütealâ'nýn muradý budur. Ýnsanlar, Allah'ýn onlarý cennetine koymak istemesine raðmen, Allah'ýn emrettiði þeyi gerçekleþtirmiyorlar. Allah'a ulaþmayý dilemiyorlar. O zaman da Allah'ýn cennetine girmelerini kendi elleriyle önlemektedirler. Ve böylece ne yazýk ki; insanlarýn çoðu (%90'dan fazlasý) cehenneme gidecektir. Allahütealâ'nýn kurduðu kesin bir kanun ve insanlýða çok büyük bir kolaylýktýr. Allahütealâ herkesin kurtulmasýný ister. Ýnsan Allahütealâ tarafýndan kâinatýn en üst, en büyük yardýmýný alan mahlûkudur. Allah'a ulaþmayý dilemesi, Allah'ýn cennetine girmesi için yeterlidir.

Allah razý olsun.

Burhan AKSU