Yalýtýlmýþlýðýn dünyasýndan sesleniyorum sizlere ve bilip bilmemek arasýnda geniþ aç(c)ýlar düþüyor payýma.

Acýnýn rengini tahayyül ediyorum ne de olsa acýdan noksan neye delalettir bunca yük?

Kuruduðum dalýmda sadece ihbar ettiðim sýcak da deðil hani.

Oldum olasý sýcakla baþým hoþ olmadý belki soðuk iklimlerden damlayýp düþtüm içimdeki denize ve karanlýk dehlizlerde hep soluk bir çiy damlasý olmayý diledim.

Çiðneyen ayaklarýnda ölü hatýralarým saklý.

Çið sarý yine aþkýn pas geçtiði aslýnda aþka inancým da kalmadý hele ki sevmekte bile kusur arayan oncasýndan sonra.

Bir çocuk olabilirdim an itibariyle ya da çocuðu olan bir yetiþkin: peki, hangisini tercih ederdim?

Kestirmeden söyleyeyim:

Ölü bir çocuk.

Zaten çocuklar ve kadýnlar mütemadiyen zan altýndayken sað kalmanýn da bir anlamý yok ve faydasý da.

Zaman aþýmýna uðradýðým halde zanlarýn aþýndýrdýðý bir iklimden daha geliyorum.

Geliyorum iþte: sadece geliyorum lakin gidemiyorum oysaki defalarca karar vermiþtim gitmeye ama sürekli tetiklenen bir gelme hali.

Gel-git olmaktan bile acizim sadece aklýmýn hulasasýnda yaþadýðým bir kavram adýna kocaman soru iþaretleri sýðdýrdýðým.

Gönül gözünden yana da pek bir dertliyim ne de olsa açýkgözlü olmalý zamane insaný.

Açacaksýn gözünü ve pusuya yatacaksýn. Bak bakalým; kimleri ne sýfatla yargýlayacaksýn ya da damgalayacaksýn…

Kusur addedilen… çok da umurumda hani lakin el-alemin pek bir umurunda ne de olsa boy aynalarýnda sadece varsayýmlar üretip sadece deþifre etmek adýna iþtigaller pek bir mühimmiþçesine sadece kuru sýký tabancalarý ile ýskaladýklarý vicdanlarýna renk renk gömlekler giydiriyorlar.

Yanlýþlarýn mubah olmadýðý gerçeði mi yoksa gözüne soka soka kusurlarý ile ayan beyan dalga geçtiklerimiz mi?

Amiyane bir tanýmlama lakin pek bir itibarsýz zarif ve naif yüklemler ve geride kalan o kibirli tortu.

Denklemleri çözmek ya da türetmek kimin umurundaki üstelik dünyayý kurtaracak son kiþi hala beklemede oysaki iblis teyakkuzda.

Zamirlerin istilasýnda yüklemler.

Sýfatlar pek bir niteliksiz lakin direniyorlar da adlarýnýn niteleme sýfatý olduðuna dair.

Kýyamet kopsa da umurunda deðil cihanýn ve dünya halkýnýn zaten hane halký hanelerinde olmayý unutmuþ düþmüþler gýybetin yoluna.

Suskunlar sýnýfýndan bir mürit arayýþýndayým… deme hakkýmý es geçip itibar da etmiyorum hani; neye kýlýf geçireceðinin peþinde olanlarýn.

Dün bir bu gün iki, mirim.

Kimden mi bahsediyorum?

Bu da umutsuz vaka/imiþ dediðim yeni bir zat yine çocukluðumdan esinti hatta ayný hanenin çocuklarý iken lakin haneyi bir bina olarak gözetin.

Yeni yeni konuþmayý sökmüþ akranlar yine dünümden miras gel gör ki; geçen zaman içinde madem ben engel sahibiyim içimdeki çocuðu büyütememek adýna ama diðer yandan akraným pek bir Piþekâr; pek bir beynamaz.

Satýrlarda ölüp gideceðim… deme hakkýmý da es geçiyorum zira satýr deðil de bir yatýrmýþçasýna sabrediyorum epeydir.

Sabahýn köründe þafaðý atarken gecenin.

Ya da gecenin bir vakti horozlar öterken.

Gel de anlat derdini.

Gel de çöz zaman denen mefhumu.

Kaç kalibre ki acýnýn sunumu?

Doz aþýmý hüzünle nasýl ölmedimse…

Bir beyit kadar kýsa olabilirim ya da zincirleme sýfat tamlamasý kadar da kararsýz ve sýkýcý.

Ýtiraf ediyorum: sýkýcýyým ne de olsa eþrafýn dilinden anlamýyorum. Varsa yoksa duygularým; varsa yoksa dünüm ama daha da önemlisi günümle iþtigalim son zamanlarda.

Yankýsý olmayan bir çýðlýk mý istersiniz ya da kansýz bir ölüm mü?

Ýnfilak eden iç sesimden asla muzdarip deðilim en azýndan kimsenin kirli çamaþýrlarýný toplayýp ifþa etme derdim yok.

Gölgesinden korkan kabadayýlar.

Ya da kredi kartlarýnýn limitimden bihaber muhteremler.

Geçtim, mirim.

Ýçindeki kini beyaza boyamak adýna bir diðerinin masum yüreðini ihlal edip kara çalan nicesi. O kadar çok var ki yaný baþýmda bunlardan sonra da gelip bir selama karþýlýk vermeyip ansýzýn çemkirebiliyorlar da lakin sað gösterip soldan vurup ya da arkanýzdan atýp tutup. Daha da beteri diðerlerinin bu kirli yalanlara inanýp sayýsý çoðalan yandaþlarý yine nefretin ve hasedin.

Mükemmel olmak gibi bir kaygým var mý peki?

Olmaz mý?

Lakin beceriksizliðimle de fýrtýna gibi esiyorum yine kibir ve sulu sepken maðduru bir bulutu istimlâk edip ansýzýn yere düþmeye hazýr olduðumu beyan etmekten kaçýndýðým.

Zorlarýn insaný olabilirsiniz lakin bu demek deðil ki; her zora sokuluþunuzda insanlar çark edecek.

Dedim ya; z/amansýzým.

Zaten suratsýz bir mutlulukla bu kadar içli dýþlý olup üstüne üstük küçük mutluluklarýnýz bile zan ve kayýt altýndaysa.

Marifet olan ne ola ki?

Ya da maðfiret?

Kul sýkýþmayýnca madem Hýzýr yetiþmiyor demek ki; daha da çok sýkýþacak baþým ama burada olan da sevdiklerime oluyor ve bu sefer geniþ ölçekli sýkýntýlarla muhatap olup cümleten daralýyoruz.

Mesken tuttuðum kadar meram bildiðim.

Hatýr-þinas bir yüreðe itibar edip daha da büyük bir yürek olma umudu ya da týkýþ týkýþ o yüreði sahiplenip daha çok sevmek azýcýk da olsa sevilmek.

Geçtim hani sevilmekten bari bu kadar nefreti ve kini sahiplenmeseler ya da içlerinden farklý dýþ yüzleri ile en azýndan Allah’ý kandýrmak gibi bir gaflete düþmeseler.

Baþým dik þükürler olsun ki ne de olsa insandan insana yansýyan bunca olumsuz enerjiyi bir þekilde boþaltýp yine Allah dostu olan insanlarla yürek yüreðe olmayý þerh düþtüm hayatýma.

Zaman mý daralýyor ben mi?

Aþk mý zor yoksa aþka sahip çýkmak mý?

Gölgesine ihanet eden kimden ne bekleyebilir ki insan?

Gözümden sakýndýðým ne çok insan ve ne az insan yine beni gözünden sakýnan.

Gel de sevme þimdi.

Gel de sus þimdi.

Gel de maneviyata yüklenme.

Gel de… ah, bir de gitmeyi bilse insan ama ne mekandan ne zamandan sadece çizmeyi aþmýþ yüreklerden uzak durmak gerçi ne ihanet ne sirayet lakin o olumsuz akýmla ters yüz olmak da mümkün.

Açtým madem kollarýmý.

Aç’tým madem sevgiye ve dostluða.

Açmak deðil de açýk tutmak üstelik aralýksýz hatta sonsuza kadar ve elbette gönülden ýrak olmadan gözden ýrak olanlarý da sevip kollamak.

Ýhanet edenlere duyurulur.

Nefreti dost bilenlere ise söyleyecek tek sözüm yok.

Allah’ýný bildiðini söyleyenlerden yana da en çok korkum ne de olsa her þey lafta kalýyor ve en küçük fýrsatta maneviyatýný bile lekeleyebiliyorlar insanýn. Tecrübe ile sabit ne de olsa çok kere tanýk oldum bir diðerinin inancý hakkýnda ileri geri konuþanlarý hele ki gerçekten Allah dostu olup bunu defalarca zikrederken benzeri eylemlerde bulunup arkasýndan kocaman bir kahkaha koparanlarý.

Mutluluk çok da elzem deðil hani yeter ki; huzuru ve vicdaný baþ tacý etsin insan gerisi de bir þekilde geliyor.

Göreceli kavramlar yine mutluluða vasýta ya da engel ama hüzünlü kalbin sahibi hep tek deðil mi?